1 mei Las Vegas - Mount Charleston - Las Vegas

We hebben allebei niet echt goed geslapen. De kamer is prima dus waaraan dat ligt....we weten het niet. We pakken in het casino van ons hotel een kop koffie (ik melk want ik waag me niet aan het spul van hier!) en een muffin. Met ietwat duffige hoofden spelen we tot 11 uur en rijden we dan pas weg naar Mount Charleston. Jaren geleden zijn we hier ook eens naar toe gereden en de route was rustig en prachtig en daar hadden we wel zin in. Op de berg ligt nog sneeuw en er is een lodge waar we toen warme chocomel hebben gedronken. Dat Las Vegas gegroeid is blijkt wel....we rijden over een drukke snelweg tot aan de afslag naar de berg. Niets mooi of rustig maar beton, snelweg en drukte! De weg naar de voet van de berg is wel mooi maar ook hier zijn huizen te zien. We rijden op ons gemakkie naar boven. De hoogte 7048 feet hebben we gehaald. Daar is de lodge. Voor de lodge staan nu Navajo indianen hun waar te verkopen. Binnen in de lodge wordt direct gevraagd of we wat willen eten of enkel wat drinken. De tafeltjes bij de prachtige grote open haard zijn nu enkel beschikbaar voor eters. Het terras met het mooie uitzicht ook. We zeggen dat we gewoon wat rond willen kijken en lopen naar het kerst winkeltje achter in de lodge. Het ruikt er naar Kerstmis, mmmmm heerlijk. We kopen ook hier niks en besluiten weg te gaan. Rustig aan dalen we de berg weer af en genieten van de koele berglucht. Naarmate we dichter bij de vallei komen voelen we de hitte weer in de auto komen. De ramen gaan weer dicht en de airco aan. Mike stelt voor om naar de Stratospere te gaan om in de 50s diner te gaan eten. Dat gaan we doen. Een hele leuke zaak waar de bediening ook nog live zingt en danst. En goed ook hoor, niet zomaar wat, echt voor het serieus! Het eten is ook goed. Ik ga voor een salade en Mike voor een hamburger, zijn tweede pas deze vakantie. We brengen de hele middag in het casino van de Stratosphere door en gaan dan naar ons eigen hotel. We zijn door ons budget heen en het wordt enorm druk nu in het casino vanwege het weekend en een bokswedstrijd die hier morgen gaat plaats vinden. We zijn op de kamer aan het rommelen, schrijven deze blog en gaan nog tussendoor wat fast food (geen succes) eten. Nu is het 19.45 uur en weten we dat we morgen om tien over 6 in de ochtend gaan opstaan om morgen om 10 uur een rondleiding te kunnen gaan doen in Valentine. Dus....ik stop ermee. Misschien tot morgen, dan overnachten we in Flagstaff op 2 km hoogte.

30 april Las Vegas Boulder City Nelson Las Vegas

Nadat we bij het foodcourt in ons hotel wat hebben gegeten gaan we Vegas uit. We rijden naar het oude La Hacienda hotel naast de Hoover Dam in Boulder City. Dit is verbouwd in een soort wild west stijl, veel hout en sfeervolle gevels. We bekijken het van binnen en buiten en natuurlijk spelen we ook wat kasten. Dan gaan we een dik half uur rijden naar een oude mijn Nelson. De rit hierna toe is mooi en er erg verlaten. Aangezien we een paar jaar gleden de rondleiding in de mijn hebben gehad besluiten we nu naar het oude kerkhof te gaan zoeken. Er wordt ons verteld dat er twee zijn. De eerste is snel gevonden en niet echt de moeite waard. Dit zijn mijnwerkers die zijn opgegraven en herbegraven omdat het gebied waar zij eerst lagen begraven onder water kwam te staan met de bouw van de hoover dam. We rijden van hieruit nog even naar de Colorado rivier en bekijken hem van een afstandje. Het is bloedje heet en we hebben allebij geen zin om buiten te lopen in deze hitte. We rijden terug naar het plaatsje Nelson en volgen de gravel weg de berg op. Hier zou het tweede kerkhofje moeten zijn maar we zien enkel een mijnwerkers trommel zoals we die op tv zien. Nog verder staat een groot bord dat we niet verder mogen....we draaien dus maar om en rijden de mooie weg weer terug naar Boulder City. We rijden dan het stadje zelf in en zien wat een mooi plaatsje het eigenlijk is. In de brewery pub gaan we wat eten. We zitten buiten in de schaduw maar smelten eigenlijk een beetje weg. Tegenover het terras zien we een pawn shop en daar lopen we na het eten even naar toe. Het hangt helemaal vol met historische en zeer acutele wapens. De eigenaar heeft wel zin in een praatje en we zijn zo weer een half uur verder. Als we naar de auto terug lopen besluiten we nog eens naar de Hoover Dam lodge te gaan. Vanochtend had geluk gebracht dus waarom niet nog eens proberen? Het ging aardig voor een tijdje en toen zijn we maar gegaan. Terug in het hotel kleden we ons om en gaan weer naar het Monte Carlo casino. Nu voor een buffet. Het was uitgebreid genoeg maar aangezien we allebei geen grote eters zijn, staan we toch met 40 minuten weer buiten. Vol...te vol....of ligt het aan het spul wat hier in het eten zit? Je bent zo snel klaar met eten, je eet het gewoon tegen. Rond tien uur zijn we op de kamer en gaan we snel slapen.

29 april Ontario (CA) Las Vegas

Door het tijdsverschil zijn we natuurlijk lekker vroeg wakker. Het hotel waar we in slapen biedt gelukkig vanaf 5 uur ontbijt aan. Samen met mannen die vroeg moeten gaan werken staan we bij het buffet. We pakken een yogurtje, Mike met wat mini muffins en ik met twee grote schijven watermeloen. Die was lekker zoet en sappig. We rijden nog even door de drukte van de voorsteden van Los Angeles en dan is het plotsklaps weer rustig op de weg en zijn de ons zo bekende vergezichten weer aanwezig. We rijden rustig door naar Las Vegas waar we voor 10 uur in de ochtend al achter een gokkastje plaats nemen. Gelijk een serveerster die ons drinken komt brengen en de vakantie is dan echt begonnen. We checken ergens in de middag in en gaan een uurtje op bed liggen. Dan gaan we eten in het Monte Carlo hotel bij het double barrel steakhouse. Knetterduur maar o, zo lekker! Daarna spelen we nog wat en gaan we om half tien slapen.

28 april Amsterdam Los Angeles

We zijn voor de wekker, die om 5.30 uur zou afgaan, wakker. We gaan douchen en rijden op ons gemakkie naar Schiphol. We leveren de auto in en checken twee koffers in. Twee zwarte tassen gaan nog mee als handbagage. Het lijkt wel steeds meer te worden wat we meenemen! Daar ben ik de schuldige van want ik neem dus letterlijk mijn bed mee op vakantie! De vlucht duurt 10 uur en een kwartier en zit mutje vol. Ik heb nog wat leuke gesprekken achter in het vliegtuig met wat mensen en later hebben we samen nog een leuk gesprekje met een andere Amerika fanaat. Als we uitstappen willen we zo snel mogelijk bij de immigratie op de stoep staan, we lopen dus stevig door, wat ook wel lekker is om de benen weer van bloed te voorzien. Als we er aan komen zien we een enorme rij mensen staan, veel van hen zijn Aziaten en die hebben altijd extra lang werk bij de douane. De moed zakt ons wel een beetje in de schoenen, dat wordt twee uur wachten. Met toestemming van mijn hunny gooi ik mijn handicap in de strijd en laat een douane dame die de rij in de gaten houdt mijn gehandicapten parkeerkaart zien. Mike geeft aan dat ik een mobiliteitshandicap heb en voila.......de koordjes gaan los en wij mogen in de rij van de gehandicapten en flight crews gaan staan. Na 3 minuten zijn we aan de beurt en na een vrolijk beambte te hebben gesproken staan we bij de bagageband op de koffers te wachten. Hoppa, binnen 10 minuten twee bekende koffers op de band en zoef wij gaan de deur uit opzoek naar de shuttle van het autoverhuurbedrijf. Die komt ook snel en daar begon de "ellende" onze geboekte auto was niet goed genoeg voor een tientje per dag meer hadden we een vele zuinigere (hoeft niet de benzine kost hier nog geen 70 cent de liter) willen we extra verzekeringen (nee ook niet dank je) betalen voor de tank benzine (nee want die hebben we al betaald....O zij kan geen Frans lezen geeft ze aan vandaar dat ze het vroeg) etc etc Uiteindelijk worden we wat korter af en krijgen we toch eindelijk een auto toegewezen. Het is me toch smerig van binnen! We besluiten dit toch maar niet te accepteren en iemand zegt dat we de mensen van de poestdienst in moeten schakelen. Hoppa, een man maakt hem van binnen nu schoner. De rest doe ik uiteindelijk zelf met natte doekjes. Maar goed, we rijden op gigantisch drukke wegen naar Ontario, een voorstad van Los Angeles. Hier overnachten we nadat we eerst een pakketje voor een Amerikaanse vriend hebben verstuurd bij Fedex, boodschappen hebben gedaan en wat gegeten hebben. Om half 8 s avonds, dat is dan half 5 s nachts nederlandse tijd gaan onze ogen dicht. 24 uur wakker maar o zo gelukkig dat we weer in Amerika kunnen zijn.

Vakantie 2015 Van Las Vegas naar woestijn, Mormonen en film studio's

6 April 2015 Na een aantal maanden veel gelezen en geschreven te hebben zijn wij er weer klaar voor. De reis ideeën staan weer op papier en de zomerkleren kunnen weer uit de kast. Deze vakantie ga ik weer proberen iedere dag een stukje te schrijven over dingen die we doen of zien.