Na een relaxt ontbijtje zijn we richting Hampton gereden. Aangezien de Nederlandse koffie al een tijdje op is gaan we af en toe naar een Starbucks. Bij iedere afrit staat er hier een bordje met daarop: gas of fuel: welke benzine pompen er aan of nabij de afrit zitten. Lodging: welke hotels er zijn en Food: welke restaurants er nabij de afrit zitten. Soms zelfs ook nog een bord met de attracties. Ik wijk af. Na 10 minuten gereden te hebben zagen we een bordje met Starbucks bij een afrit staan. Dus we besluiten er naar toe te gaan. Blijkt dat deze Starbucks dus 4,5 km van de weg af zit. Ook dat is niet erg maar dan de weg weer terug vinden duurt langer..... hij smaakte wel lekker overigens.
Nadat we Hampton door waren gereden vonden we een keurige gratis parkeergarage tegenover het Virgina Air and Space center, waar we naar op weg waren. We zijn er 5 minuten voor 10 uur en om 10 precies zal de eerste IMAX 3D film starten en die willen we graag zien. Nu zit er een aardige dame aan de entree die uitgebreid de tijd neemt om ons van een kaartje te voorzien. Ik ga alvast naar de WC en als ik terug kom is Mike nog steeds bezig om kaartjes te krijgen bij de die dame. Ik informeer rustig of we de 3D film van 10 uur nog kunnen halen. O, yeah, no problem, zegt de dame want we wachten nog op een groep en eerder starten we de film niet. Lekker relaxt he ? We gaan lekker koel wachten in de bioscoop en wachten zo'n 20 minuten op de andere gasten. Daarna gaan we het 3 verdiepingen tellende museum in. In het midden hangen enorme vliegtuigen en in diverse vliegtuigen die op de grond staan mag je in en zijn er vluchtsimulators in geplant. Ik ben van alle pogingen die ik bij de diverse toestellen heb gedaan 1 x goed geland, de rest ben ik allemaal gecrasht. Hopelijk weten die piloten van Iceland Air morgen wel waar ze mee bezig zijn ;). Er is ook een expositie over de ruimte vaart met een heel stuk nagebouwde planeet Mars.
Beneden is er een wisselende tentoonstelling en deze keer gaat het over Human Grossology (menselijke gatverdarries ofzo) Enorme neuzen en ingewanden zijn er nagebouwd waar je in rond kunt lopen. Je kunt een scheet opwekken door aan allerlei dingen te draaien en er wordt alles over snot, pies en poep uitgelegd. Echt leuk ! hihi.
We gaan buitenom naar de haven waar we een rondvaart hebben gepland in langs de gevechtsschepen van de Amerikaans Marine. De rondvaart duurt zo'n 2,5 uur en stopt ook nog op een eiland met een fort erop. Heel indrukwekkend en ontzettend warm. Zeker als we op het fort rondlopen guts het zweet van Mike's rug en hoofd af. Ik kan niet zweten maar op het eind van de middag plakt mijn broek ook op mijn benen. het blijkt meer dan 35 graden te zijn geweest en dat is toch zeker 5 graden warmer dan normaal. Op het einde van de rondvaart vertelt de kapitein dat er een ongeluk is gebeurt op de snelweg richting Williamsburg en dat diegene die die weg moeten rijden bij het kantoortje een omleidingsroute kunnen gaan halen. Kijk dat is een staaltje Amerikaanse service. Op het kantoor ligt een keurig uitgeprint briefje waar we dankbaar gebruik van maken. Helaas hebben we wel zo'n 1,5 uur in de file op de binnenwegen gestaan, maar dat zal vast minder lang zijn geweest dan de file op de snelweg.
Terug gekomen in Williamsburg moeten we nog langs de winkels. Nog een poging voor de thee en voor mezelf mijn body lotion. De thee wil niet lukken maar het cremetje (of is het cremepje) is wel gelukt. Tijdens de file heb ik alle zooi van de auto al gesorteerd en klaar gezet op de achterbank om gemakkelijk mee naar binnen te nemen. Als we gegeten hebben bij de Olive Garden (een restaurant dat we kennen uit Orlando en dat zowaar een beetje gezellig uit eten lijkt) slepen we de zooi naar de kamer en crasht Mike voor de History Channel. Ik probeer alvast in te checken voor morgen avond laat en zie dan dat we de tweede vlucht niet meer naast elkaar zitten. Dus alles terug gedraaid en morgen op het vliegveld alles maar regelen. Nu nog even proberen of een late check out mogelijk is want ik wacht liever in een air conditioned kamer dan op het vliegveld.
tot in Nederland
donderdag 9 juni 2011
woensdag 8 juni 2011
7 juni Colonial Williamsburg
We zijn rustig opgestaan en hebben genoten van het uitgebreide warme ontbijt. Rond 9 uur waren we bij het bezoekerscentrum om onze kaartjes op te halen. We konden met de parkeerkaart midden in het dorpje parkeren wat weer een shuttle busje scheelde of een aantal kilometers lopen.
In het dorp staan 350 woningen uit de 18de eeuw (of replica's ervan) Ze zijn in de jaren 20 van de vorige eeuw allemaal gerestaureerd want tot die tijd was het een spookstadje van 88 originele huizen. Williamsburg was de eerste hoofdstad van de staat Virginia en hier is de revolutie begonnen. De revolutie ontstond tijdens het ingaan van weer een Britse belastingregel (stamptax) De onafhankelijkheidsverklaring werd in dit dorp opgesteld, dus stond hier de wieg van de Verenigde Staten van Amerika.
Veel huizen hadden een soort toer waar je dan in kleine groepjes een rondleiding kreeg of waar een oud ambacht werd uitgevoerd. Een schoenmaker bijvoorbeeld maakte in die tijd twee gelijke schoenen, links en rechts liep je er vanzelf wel in. Leuk was ook de wapen makerij waar een man in klederdracht een houten revolver aan het maken was en waar dan later met staal de loop en zo aangemaakt werd. We hebben een rechtzaak meegemaakt vanuit die tijd en dat was lachen, de toer in het Capitool was ook interessant maar iets te druk. Verder veel gelopen in de enorme hitte en af en toe dankbaar gebruik gemaakt van de airconditioning in de gerestaureerde panden. We vonden het een heel erg geslaagde dag.
We zijn weer gaan eten bij het Outback steakhouse, Mike een steak en ik kipfilet bedolven onder de kaas en bacon. Gelukkig was het zo vet dat ik het er in zijn geheel afgelicht kon krijgen. De kippenvleugeltjes die we weer vooraf hadden genomen waren weer erg lekker.
Toen maar weer eens op zoek naar een petje voor nichtje Jans. Een roze, met wit logo van de New York Yankees. De eerste winkel had ze niet dus zijn we nog naar een ander winkelcentrum gereden waar een hele grote petten winkel zat. En daar hadden ze hem niet...... maar wel een rode ! En die vond ze ook goed; Jans hij zit in de koffer op weg naar Nederland ! De thee voor Karin blijk ook in de supermarkt van dit winkelcentrum niet aanwezig te zijn maar bij navraag zou supermarkt Publix dit merk waarschijnlijk wel hebben. Morgen nog maar even stoppen bij een Publix dan ! Een ander souvenier voor neefje Sjors is een dollar biljet... we hopen dat we die een overhouden maar dat zal wel lukken want het is hier in het oosten van het land nog goedkoper dan in het west.
We zijn kei moe naar het hotel gegaan en gaan lekker weer History Channel kijken. Morgen een laatste dag in de hitte want donderdag gaat het hier regenen, mooi tijd voor ons op naar huis te gaan.
In het dorp staan 350 woningen uit de 18de eeuw (of replica's ervan) Ze zijn in de jaren 20 van de vorige eeuw allemaal gerestaureerd want tot die tijd was het een spookstadje van 88 originele huizen. Williamsburg was de eerste hoofdstad van de staat Virginia en hier is de revolutie begonnen. De revolutie ontstond tijdens het ingaan van weer een Britse belastingregel (stamptax) De onafhankelijkheidsverklaring werd in dit dorp opgesteld, dus stond hier de wieg van de Verenigde Staten van Amerika.
Veel huizen hadden een soort toer waar je dan in kleine groepjes een rondleiding kreeg of waar een oud ambacht werd uitgevoerd. Een schoenmaker bijvoorbeeld maakte in die tijd twee gelijke schoenen, links en rechts liep je er vanzelf wel in. Leuk was ook de wapen makerij waar een man in klederdracht een houten revolver aan het maken was en waar dan later met staal de loop en zo aangemaakt werd. We hebben een rechtzaak meegemaakt vanuit die tijd en dat was lachen, de toer in het Capitool was ook interessant maar iets te druk. Verder veel gelopen in de enorme hitte en af en toe dankbaar gebruik gemaakt van de airconditioning in de gerestaureerde panden. We vonden het een heel erg geslaagde dag.
We zijn weer gaan eten bij het Outback steakhouse, Mike een steak en ik kipfilet bedolven onder de kaas en bacon. Gelukkig was het zo vet dat ik het er in zijn geheel afgelicht kon krijgen. De kippenvleugeltjes die we weer vooraf hadden genomen waren weer erg lekker.
Toen maar weer eens op zoek naar een petje voor nichtje Jans. Een roze, met wit logo van de New York Yankees. De eerste winkel had ze niet dus zijn we nog naar een ander winkelcentrum gereden waar een hele grote petten winkel zat. En daar hadden ze hem niet...... maar wel een rode ! En die vond ze ook goed; Jans hij zit in de koffer op weg naar Nederland ! De thee voor Karin blijk ook in de supermarkt van dit winkelcentrum niet aanwezig te zijn maar bij navraag zou supermarkt Publix dit merk waarschijnlijk wel hebben. Morgen nog maar even stoppen bij een Publix dan ! Een ander souvenier voor neefje Sjors is een dollar biljet... we hopen dat we die een overhouden maar dat zal wel lukken want het is hier in het oosten van het land nog goedkoper dan in het west.
We zijn kei moe naar het hotel gegaan en gaan lekker weer History Channel kijken. Morgen een laatste dag in de hitte want donderdag gaat het hier regenen, mooi tijd voor ons op naar huis te gaan.
dinsdag 7 juni 2011
6 juni Charleston - Williamsburg
Over deze dag kan ik kort zijn. We rijden vroeg weg en ruilen ieder ander half uur van plaats om ze snel mogelijk op de plaats van bestemming te zijn. Het zijn 750 km die we afleggen en het gaat best snel. Om half 5 zijn we op onze chique kamer en hebben we voor het eerst op een veerpont gezeten in de US.
's Avonds zijn we nog een ghost tour gaan lopen om de stijve spieren weer wat op gang te krijgen. Deze werd gedaan door een vrouw in kleding uit de 17de eeuw. Zij speelde een winkel eigenaresse die verdronken was en met al haar overleden dorpsgenoten nog steeds contact had. Het was leuk omdat er veel in het donker werd gelopen maar het tempo lag hoog dus wij waren blij dat we deze toer niet na een dagje Willamsburg hadden gepland. Op de kamer hebben we nog even naar History Channel zitten kijken en zijn daarna al snel in slaap gevallen.
's Avonds zijn we nog een ghost tour gaan lopen om de stijve spieren weer wat op gang te krijgen. Deze werd gedaan door een vrouw in kleding uit de 17de eeuw. Zij speelde een winkel eigenaresse die verdronken was en met al haar overleden dorpsgenoten nog steeds contact had. Het was leuk omdat er veel in het donker werd gelopen maar het tempo lag hoog dus wij waren blij dat we deze toer niet na een dagje Willamsburg hadden gepland. Op de kamer hebben we nog even naar History Channel zitten kijken en zijn daarna al snel in slaap gevallen.
5 juni Charleston - Drayton Hall - zwembad
Het is uitgestorven in dit toch wel gelovig stukje VS als we op zondag ochtend om 9 uur een afspraak hebben met onze privé gids door Charleston.
Hij komt ook vroeg aanrijden en aangezien er voor 9 uur niet door een gedeelte van de stad mag worden gegids gaan we eerst rustig op een bankje in de schaduw zitten en krijgen ook van hem geschiedenis les. Charleston is de eerste nederzetting die succes heeft en binnen een aantal jaren uitgroeit tot grootste havenstad van de nieuwe wereld en nog steeds de tweede grootste haven heeft van de oostkust van de VS. Brian Simms, de gids, heeft geen accent maar is wel gezellig en een beetje bekend met Nederland want hij heeft 3 jaar lang een Nederlandse vriendin gehad. De huizen in Charleston hebben allemaal aan de lange kant van het pand een soort zuilen galerij die aan de korte zijde wordt afgesloten met een soort voordeur, die dan weer op de straat uit komt. Snappen jullie het nog ? Dus aan de straat kant zie je gewoon een huis met een voordeur en een raam (of tig) maar die deur komt onder de zuilen galerij en de tuin uit en niet in het huis. De lange kant staat altijd richting de zee om de wind van de zee makkelijker in het huis te laten komen en in Charleston is het dan ook nog zo dat dan de zon nooit binnen de galerij schijnt. We zien schitterende huizen, leren weer wat van de geschiedenis en hebben een leuke tijd met hem. We vinden het wel jammer dat het zo'n nette jongen is, zonder accent en zonder ondeugende verhalen. Rond half 2 gaat bij mij het licht uit en wil ik graag naar de auto en de airco.
Als we zijn afgekoeld rijden we nog naar Drayton Hall, een van de plantage huizen rondom Charleston die rijk zijn geworden door rijst, indigo, katoen en later Pecannoten. Dit is wordt niet gerenoveerd en heeft geen meubels. Er wordt alleen gezorgd voor veiligheid van de bezoekers en behoudt van het pand zelf. De rondleiding stelt niet veel voor en koel is het ook niet omdat er dus geen enkele moderne aanpassing is gedaan. Ook hier wordt er door iemand een verhaal verteld over de slaven maar dit is toch heel wat rooskleuriger dan het verhaal dat bij Boone Hall is verteld, we houden het dan ook gauw voor gezien. Dan lees ik dat bij het Middelton Huis nog rijst zou worden verbouwd en dat wil ik eigenlijk nog wel zien. Dus hupsakee 4 mijl down de road maar weer. Voor het kaartjes loket is een soort winkeltje met een gelegenheid om wat te drinken. Dat doen we eerst en dan vraag ik hoe dat zit met de rijst plantage. Dit is nog maar op zeer kleine schaal te zien, alleen voor de toeristen en de rest van de velden is onherkenbaar. Dat is mooi want nu hoeven we er niet in, het huis zelf heb ik van de alweer bijzonder mooie oprijlaan op de foto staan en we besluiten naar het hotel terug te gaan om te gaan zwemmen.
Mike duikt het zwembad in en komt terug met het verhaal dat het gewoon warm water is, ik ga er dan maar niet in en ga vlak bij de airco liggen om af te koelen. Dat werkt prima. We huren een film en kijken die en het is mogelijk de slechtste film aller tijden maar we liggen lekker met onze cola in een koude kamer dus ons hoor je niet klagen.
We willen gaan eten in een BBQ tent waar ik wat goeds van heb gehoord en die op nog geen 500 meter van ons hotel af staat. Helaas is deze op zondag dicht .(de dag des Heren wordt hier nog nageleefd) We komen in een andere tent terecht waar het ook goed toeven is. Als mijn voorgerecht van kippenvleugeltjes komt schrik ik wel even. Het is een diep pizzabord bomvol met kippenpootjes ! Het blijken er 18 ! Oeps, foutje van de keuken inderdaad maar we mogen ze wel mee nemen. Dus onze eerste doggie bag is een feit. Mijn hoofdgerecht gaat maar half op en die laat ik gewoon voor de vuilnisbak achter. Het is zonde maar echt veel te veel. Dan gaan we nog even bij de super wat muffins en donuts halen voor morgen. Deze is gewoon 24 uur per dag 7 dagen in de week open. Dat is handig ! En daarnaast een bakkie van de Starbucks want Mike zit zonder Hollandse koffie.
In het het hotel kijken we Discovery Channel, die ook andere programma's heeft dan die in Nederland. Het heet Wild Hogs en gaat over mensen die wilde everzwijnen vangen op een manier die in Nederland echt niet mag. Maar dit is de US en we kijken ernaar en denken het onze ervan.
Hij komt ook vroeg aanrijden en aangezien er voor 9 uur niet door een gedeelte van de stad mag worden gegids gaan we eerst rustig op een bankje in de schaduw zitten en krijgen ook van hem geschiedenis les. Charleston is de eerste nederzetting die succes heeft en binnen een aantal jaren uitgroeit tot grootste havenstad van de nieuwe wereld en nog steeds de tweede grootste haven heeft van de oostkust van de VS. Brian Simms, de gids, heeft geen accent maar is wel gezellig en een beetje bekend met Nederland want hij heeft 3 jaar lang een Nederlandse vriendin gehad. De huizen in Charleston hebben allemaal aan de lange kant van het pand een soort zuilen galerij die aan de korte zijde wordt afgesloten met een soort voordeur, die dan weer op de straat uit komt. Snappen jullie het nog ? Dus aan de straat kant zie je gewoon een huis met een voordeur en een raam (of tig) maar die deur komt onder de zuilen galerij en de tuin uit en niet in het huis. De lange kant staat altijd richting de zee om de wind van de zee makkelijker in het huis te laten komen en in Charleston is het dan ook nog zo dat dan de zon nooit binnen de galerij schijnt. We zien schitterende huizen, leren weer wat van de geschiedenis en hebben een leuke tijd met hem. We vinden het wel jammer dat het zo'n nette jongen is, zonder accent en zonder ondeugende verhalen. Rond half 2 gaat bij mij het licht uit en wil ik graag naar de auto en de airco.
Als we zijn afgekoeld rijden we nog naar Drayton Hall, een van de plantage huizen rondom Charleston die rijk zijn geworden door rijst, indigo, katoen en later Pecannoten. Dit is wordt niet gerenoveerd en heeft geen meubels. Er wordt alleen gezorgd voor veiligheid van de bezoekers en behoudt van het pand zelf. De rondleiding stelt niet veel voor en koel is het ook niet omdat er dus geen enkele moderne aanpassing is gedaan. Ook hier wordt er door iemand een verhaal verteld over de slaven maar dit is toch heel wat rooskleuriger dan het verhaal dat bij Boone Hall is verteld, we houden het dan ook gauw voor gezien. Dan lees ik dat bij het Middelton Huis nog rijst zou worden verbouwd en dat wil ik eigenlijk nog wel zien. Dus hupsakee 4 mijl down de road maar weer. Voor het kaartjes loket is een soort winkeltje met een gelegenheid om wat te drinken. Dat doen we eerst en dan vraag ik hoe dat zit met de rijst plantage. Dit is nog maar op zeer kleine schaal te zien, alleen voor de toeristen en de rest van de velden is onherkenbaar. Dat is mooi want nu hoeven we er niet in, het huis zelf heb ik van de alweer bijzonder mooie oprijlaan op de foto staan en we besluiten naar het hotel terug te gaan om te gaan zwemmen.
Mike duikt het zwembad in en komt terug met het verhaal dat het gewoon warm water is, ik ga er dan maar niet in en ga vlak bij de airco liggen om af te koelen. Dat werkt prima. We huren een film en kijken die en het is mogelijk de slechtste film aller tijden maar we liggen lekker met onze cola in een koude kamer dus ons hoor je niet klagen.
We willen gaan eten in een BBQ tent waar ik wat goeds van heb gehoord en die op nog geen 500 meter van ons hotel af staat. Helaas is deze op zondag dicht .(de dag des Heren wordt hier nog nageleefd) We komen in een andere tent terecht waar het ook goed toeven is. Als mijn voorgerecht van kippenvleugeltjes komt schrik ik wel even. Het is een diep pizzabord bomvol met kippenpootjes ! Het blijken er 18 ! Oeps, foutje van de keuken inderdaad maar we mogen ze wel mee nemen. Dus onze eerste doggie bag is een feit. Mijn hoofdgerecht gaat maar half op en die laat ik gewoon voor de vuilnisbak achter. Het is zonde maar echt veel te veel. Dan gaan we nog even bij de super wat muffins en donuts halen voor morgen. Deze is gewoon 24 uur per dag 7 dagen in de week open. Dat is handig ! En daarnaast een bakkie van de Starbucks want Mike zit zonder Hollandse koffie.
In het het hotel kijken we Discovery Channel, die ook andere programma's heeft dan die in Nederland. Het heet Wild Hogs en gaat over mensen die wilde everzwijnen vangen op een manier die in Nederland echt niet mag. Maar dit is de US en we kijken ernaar en denken het onze ervan.
maandag 6 juni 2011
4 juni Charleston Boone Hall Plantation - Patriots Point
We staan om half 8 op om om 8 uur bij de benzine pomp tegenover het hotel een ontbijtje te scoren. We rijden naar Boone Hall die om half 9 open gaat.
Bij aankomst blijken we de tweede te zijn die binnen komt. Ook hier is weer een schitterende oprijlaan met aan twee kanten grote oude eikenbomen die aan de bovenkant tegen elkaar aangroeien. Op het einde zie je het plantage huis staan. Dit is veel kleiner dan wij het verwachten en ook minder wit. Dit huis is gebruikt in de TV serie North & South maar daar lijkt het groter dan het in werkelijkheid is. Wat ik bijzonder mooi vind zijn de 9 stenen slaven verblijven aan de zijkant van de inrit. Dit is een van de weinige "slave streets" die zijn overgebleven uit die tijd. We geven ons snel op voor de eerste toer door het huis en gaan dan de slavenhuisjes bekijken. In iedere huisje blijkt een aspect van het slaven leven te zijn uitgelicht en door middel van geluid en tv beelden wordt het heel erg duidelijk gemaakt. Wij vinden het mooi en een bijna eerlijk beeld geven over de toestand van de slaven. In het laatste huisje wordt er even aangehaald dat er nu een zwarte president is met een vrouw die rechtstreeks afstamt van een van de slaven hier uit de buurt. Wij krijgen een beetje het idee dat de hele slavernij hiermee wordt goed gepraat.
De huis toer is mooi maar voor ons niet erg indrukwekkend. Het blijkt pas in 1935 opnieuw te zijn opgebouwd en dat is voor ons Europeanen natuurlijk niet zo heel erg oud. De meubels en inrichting zijn erg herkenbaar, maar het is lekker koel in het huis en de gids kan goed vertellen.
Na de toer gaan we terug naar de slavenstraat waar een " ongezoute " verhaal over de slavenhandel zal worden gehouden. Dat spreekt ons meer aan. Hoe ging dat nu eigenlijk en hoe werd dat in stand gehouden. Het blijkt dat de slaven door stamhoofden in de Afrikaanse binnenlanden gewoon werden gevangen genomen en aan de kust aan de kolonisten werden verkocht. Dan werden ze aan elkaar vastgeklonken en neergelegd, vaak lag de ene slaaf met zijn hoofd tussen de benen van de volgende slaaf om meer goederen (want slaven waren geen mensen maar goederen) in de boot te krijgen. Ze hadden geen ruimte om rechtop te gaan zitten tijdens de weken en soms maanden lange reis. Eens in de zoveel tijd werden ze uit het ruim getrokken en moesten ze op het dek dansen om de spierkracht te bewaren en om de overleden slaven ertussen uit te halen. Lekker verhaal he ? Bij aankomst gingen ze zes weken in quarantaine en daarna via een slaven markt naar de diverse landen. Het blijkt dat de Zuid Amerikaanse landen en de Caribische eilanden veel meer slaven gebruikten dan de Verenigde Staten. Slechts 6 % van alle slaven ging hier naar toe. Alle zwarte Surinamers en Antillianen zijn dus allemaal afstammelingen van de slaven. De oorspronkelijke bewoners zijn namelijk niet zwart. (dan zouden de Argentijnen en Brazilianen dat ook moeten zijn niet waar ?) De slaven die in het huis werkten mochten in de stenen hutten wonen, vaak met 2 families tegelijk en kregen per jaar 2 kledingstukken en iedere 3 jaar een deken. Dan te bedenken dat het hier in de winter ook gewoon vriest. Alle andere slaven woonden in houten hutten op de velden, vaak met 16 mensen tegelijk en die hutten hadden geen ramen voor de ventilatie. Kortom erg erbarmelijk dus. Het was dus inderdaad nu eindelijk de waarheid, zelfs tot 1945 werden er zwarte mensen als slaven gebruikt in de Verenigde Staten. Brrr. We hebben nog lang na staan praten met de man die de uitleg had gegeven. Daarna zijn we nog met een debiele treintje het hele plantage landgoed rondgegaan en zijn toen de koelte van de auto airco op gaan zoeken.
Na wat gegeten te hebben onderweg zijn we naar Patriots Point gegaan. Hier ligt het vliegdekschip USS Yorktown, dat nog mee heeft gevochten in de WO II. Hier mochten we vrij op rondlopen, er waren diverse looproutes aan gegeven. Het was groot, veel groter dan je denkt en dan nog groter. Boven op het dek stonden allerlei vliegtuigen en helicopters. We zijn van de ene kant naar de andere kant gelopen en dat duurde wel even. Mike is nog helemaal via allerlei smalle, steile trappen naar de brug gegaan maar dat was voor mijn armen niet te doen. Zelfs de terugweg bleek te link dus namen we de lift maar, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan niet waar ? Mike gaat nog even in een vluchtsimulator die de aanval op een of andere baai nadoet en we nemen nog een grote cola. En groot is inmiddels liter formaat volgens mij want ik moet de beker met twee handen vast houden. Maar het is zo warm dat ik hem toch helemaal leeg tutter. (en nee, piesen hoefde ik er niet van)
Naast het vliegdekschip ligt een onderzeeër die je ook mag bezoeken. Ik geef Mike mijn zegen op het moment dat ik de eerste smalle, steile trap zie en ga buiten op een bankje in de zon zitten. In een haven heb je namelijk weinig schaduw van bomen of zo. Na een tijdje hoor ik wat militairen commando's in zie ik echte matrozen de vlag van het vliegdek schip wisselen. Ook mooi om te zien. Mike komt na een half uurtje weer boven water met een natte rug. Het was er erg warm en krap maar bijzonder om gezien te hebben.
Nu wil Mike ineens de niet te vermijden winkel in ! Hoe kan het zijn. Hij koop hier een Amerikaanse vlag en een Rebel Flag. Dat is de vlag van de zuidelijke staten tijdens de burger oorlog. De T-shirtjes zijn echt te erg dus die laat hij hangen.
We gaan op weg naar de midget golf baan want daar kun je je een tweede rondje voor niets spelen met de coupon die ik heb gevonden. Alleen daar aangekomen blijkt de baan niets aan te zijn en het is eigenlijk ook te warm voor midget golf dus gaan we wat eten bij een Australisch Steakhouse. Outback Steakhouse is dan wel een keten maar je kunt er geweldig lekker steaks eten voor weinig geld. De kip smaakt er ook goed. We gaan maar weer eens terug naar de kamer en kijken een film voor we gaan slapen in een heerlijk koele kamer zonder zwembad geluid.
Bij aankomst blijken we de tweede te zijn die binnen komt. Ook hier is weer een schitterende oprijlaan met aan twee kanten grote oude eikenbomen die aan de bovenkant tegen elkaar aangroeien. Op het einde zie je het plantage huis staan. Dit is veel kleiner dan wij het verwachten en ook minder wit. Dit huis is gebruikt in de TV serie North & South maar daar lijkt het groter dan het in werkelijkheid is. Wat ik bijzonder mooi vind zijn de 9 stenen slaven verblijven aan de zijkant van de inrit. Dit is een van de weinige "slave streets" die zijn overgebleven uit die tijd. We geven ons snel op voor de eerste toer door het huis en gaan dan de slavenhuisjes bekijken. In iedere huisje blijkt een aspect van het slaven leven te zijn uitgelicht en door middel van geluid en tv beelden wordt het heel erg duidelijk gemaakt. Wij vinden het mooi en een bijna eerlijk beeld geven over de toestand van de slaven. In het laatste huisje wordt er even aangehaald dat er nu een zwarte president is met een vrouw die rechtstreeks afstamt van een van de slaven hier uit de buurt. Wij krijgen een beetje het idee dat de hele slavernij hiermee wordt goed gepraat.
De huis toer is mooi maar voor ons niet erg indrukwekkend. Het blijkt pas in 1935 opnieuw te zijn opgebouwd en dat is voor ons Europeanen natuurlijk niet zo heel erg oud. De meubels en inrichting zijn erg herkenbaar, maar het is lekker koel in het huis en de gids kan goed vertellen.
Na de toer gaan we terug naar de slavenstraat waar een " ongezoute " verhaal over de slavenhandel zal worden gehouden. Dat spreekt ons meer aan. Hoe ging dat nu eigenlijk en hoe werd dat in stand gehouden. Het blijkt dat de slaven door stamhoofden in de Afrikaanse binnenlanden gewoon werden gevangen genomen en aan de kust aan de kolonisten werden verkocht. Dan werden ze aan elkaar vastgeklonken en neergelegd, vaak lag de ene slaaf met zijn hoofd tussen de benen van de volgende slaaf om meer goederen (want slaven waren geen mensen maar goederen) in de boot te krijgen. Ze hadden geen ruimte om rechtop te gaan zitten tijdens de weken en soms maanden lange reis. Eens in de zoveel tijd werden ze uit het ruim getrokken en moesten ze op het dek dansen om de spierkracht te bewaren en om de overleden slaven ertussen uit te halen. Lekker verhaal he ? Bij aankomst gingen ze zes weken in quarantaine en daarna via een slaven markt naar de diverse landen. Het blijkt dat de Zuid Amerikaanse landen en de Caribische eilanden veel meer slaven gebruikten dan de Verenigde Staten. Slechts 6 % van alle slaven ging hier naar toe. Alle zwarte Surinamers en Antillianen zijn dus allemaal afstammelingen van de slaven. De oorspronkelijke bewoners zijn namelijk niet zwart. (dan zouden de Argentijnen en Brazilianen dat ook moeten zijn niet waar ?) De slaven die in het huis werkten mochten in de stenen hutten wonen, vaak met 2 families tegelijk en kregen per jaar 2 kledingstukken en iedere 3 jaar een deken. Dan te bedenken dat het hier in de winter ook gewoon vriest. Alle andere slaven woonden in houten hutten op de velden, vaak met 16 mensen tegelijk en die hutten hadden geen ramen voor de ventilatie. Kortom erg erbarmelijk dus. Het was dus inderdaad nu eindelijk de waarheid, zelfs tot 1945 werden er zwarte mensen als slaven gebruikt in de Verenigde Staten. Brrr. We hebben nog lang na staan praten met de man die de uitleg had gegeven. Daarna zijn we nog met een debiele treintje het hele plantage landgoed rondgegaan en zijn toen de koelte van de auto airco op gaan zoeken.
Na wat gegeten te hebben onderweg zijn we naar Patriots Point gegaan. Hier ligt het vliegdekschip USS Yorktown, dat nog mee heeft gevochten in de WO II. Hier mochten we vrij op rondlopen, er waren diverse looproutes aan gegeven. Het was groot, veel groter dan je denkt en dan nog groter. Boven op het dek stonden allerlei vliegtuigen en helicopters. We zijn van de ene kant naar de andere kant gelopen en dat duurde wel even. Mike is nog helemaal via allerlei smalle, steile trappen naar de brug gegaan maar dat was voor mijn armen niet te doen. Zelfs de terugweg bleek te link dus namen we de lift maar, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan niet waar ? Mike gaat nog even in een vluchtsimulator die de aanval op een of andere baai nadoet en we nemen nog een grote cola. En groot is inmiddels liter formaat volgens mij want ik moet de beker met twee handen vast houden. Maar het is zo warm dat ik hem toch helemaal leeg tutter. (en nee, piesen hoefde ik er niet van)
Naast het vliegdekschip ligt een onderzeeër die je ook mag bezoeken. Ik geef Mike mijn zegen op het moment dat ik de eerste smalle, steile trap zie en ga buiten op een bankje in de zon zitten. In een haven heb je namelijk weinig schaduw van bomen of zo. Na een tijdje hoor ik wat militairen commando's in zie ik echte matrozen de vlag van het vliegdek schip wisselen. Ook mooi om te zien. Mike komt na een half uurtje weer boven water met een natte rug. Het was er erg warm en krap maar bijzonder om gezien te hebben.
Nu wil Mike ineens de niet te vermijden winkel in ! Hoe kan het zijn. Hij koop hier een Amerikaanse vlag en een Rebel Flag. Dat is de vlag van de zuidelijke staten tijdens de burger oorlog. De T-shirtjes zijn echt te erg dus die laat hij hangen.
We gaan op weg naar de midget golf baan want daar kun je je een tweede rondje voor niets spelen met de coupon die ik heb gevonden. Alleen daar aangekomen blijkt de baan niets aan te zijn en het is eigenlijk ook te warm voor midget golf dus gaan we wat eten bij een Australisch Steakhouse. Outback Steakhouse is dan wel een keten maar je kunt er geweldig lekker steaks eten voor weinig geld. De kip smaakt er ook goed. We gaan maar weer eens terug naar de kamer en kijken een film voor we gaan slapen in een heerlijk koele kamer zonder zwembad geluid.
3 juni Brunswick - Savannah - Mount Pleasant (Charleston SC)
Vanochtend voor de verandering maar weer eens vroeg opgestaan om de hitte een beetje te omzeilen en omdat we gewoon weer veel willen zien vandaag.
Na een dik uurtje rijden zijn we bij Wormsloe, dit is een ruïne van een van de eerste plantage huizen die gebouwd zijn in South Carolina. De rune is verder niet interessant maar de oprijlaan is echt schitterend en het mooie daarvan is dat iedereen hem vast wel kent uit de films en TV series. Telkens als je een plantage eigenaar met paard (en wagen) zijn oprij laan op ziet rijden met links en rechts oude eiken die over het pad heen hangen kun je er donderop op zeggen dat het deze laan is. We staan om 3 minuten voor de openingstijd de oude ingang door het hek heen te gluren en foto's te maken. Dan zien we een medewerkster en die doet voor ons de poort open. Ik had gelezen dat de film die in het bezoekerscentrum verderop wordt vertoond ook interessant is dus kopen we entree kaartjes. Ik merk dan dat de batterij van mijn camera helemaal leeg is (dombo, die ik ben) en vraag of hij bij haar op het kantoor op de lader mag. Natuurlijk mag dat en we gaan verder met Mike zijn camera.
De film vertelt over de eerste "lading" pioniers uit Engeland waarvan slechts een familie het overleeft heeft na 5 jaar. Het is een heel erg duidelijk verhaal en erg interessant. Buiten gekomen lopen we eerst naar een nagebouwd stukje kamp maar dat is niet zo boeiend, ook de verderop gelegen ruïne van het eerste huis maakt geen indruk. Wat wel indrukt maakt is de slang die midden op het pad ligt en waar Mike zo overheen stapt. Het is een knal gif groen dingetje, centimeter of 40 denk ik en net iets dikker als een dikke pen. Ik geef een gil, zeker wanneer de slang ook nog gaat bewegen. Getverderrie, mijn wens om ooit eens een ratelslang in het echt te zien is nu wel voorbij. Wat een engerds als ze bewegen ! Bij het bezoekerscentrum is een ranger die weet uit te leggen dat het een Glasssnake is, dat is mooi maar ik wil hem echt niet meer zien.
We rijden door naar, wat voor mij een grote wens was ooit te zien, Bonaventure Cemetery. Dit is een begraafplaats die eerst bij een plantage hoorde maar die later gewoon openbaar is geworden. Hier staan in het oudste gedeelte, helemaal achteraan vlakbij de rivier, hele mooie graf monumenten tussen oude bomen waar allemaal " Spanish moss" (tilansia) aan hangt. Het geeft een spookachtige sfeer. Dit kerkhof speelt ook een grote rol in de film Midnight in the garden of good and evil, die Mike en ik speciaal nog hebben gekeken voordat we op vakantie gingen. Het is mooi, maar veel groter dan ik dacht. We maken wat foto's van in onze ogen de mooiste monumenten en gaan dan door naar het centrum van Savannah.
We zijn mooi een uur te vroeg, dus gaan we eerst maar eens wat eten. Een pizzaria is snel gevonden en als we de deur open doen blijkt het druk en lekker koel. Terwijl het buiten uitgestorven leek en erg heet. We pakken allebei een kleine pizza. Stom, want de serveerster adviseerde nog de medium maat de delen, en hielden dus allebei een flink stuk over dat we; nee, dank u ik hoef geen " doggy bag" , maar weer weg lieten gooien.
We ontmoeten onze privé gids Bobby Davis op een van de mooie pleinen in de historische binnen stad. Het is een vrolijke vent die plat Amerikaans uit het Zuiden praat. Hij legt ons heel beeldend uit hoe nu de Amerikaanse Burgeroorlog is ontstaan, wie tegen wie vocht en hoe het zuiden het noorden zolang mogelijk probeerde af te houden of te treiteren. Het is meer dan heet en we zoeken vaak de schaduw uit maar wat is het het allemaal toch waard. Een hoogtepunt van de vakantie, historisch boeiend, gezellig met Bobby, ontspannend omdat hij nu alles voor ons regelde (zelfs het verkeer) en interessant. Mooi ook dat we nu tenminste alles zien wat we willen zien. Het punt waar het bankje van de film van Forest Gump stond met de box of choclates en het huis waar de film Goodnight in the garden of good and evil zich afspeelden. Om 4 uur worden via een hele korte weg de stad uit geleid door Bobby om richting Charleston South Carolina te gaan.
Rond half 7 zijn we er en checken we in. We krijgen een kamer met uitzicht op het zwembad en krijgen een kortings bonnetje voor het Sticky Fingers restaurant van de buren. We blijven Hollanders dus hup naar de buren waar we inderdaad plakvingers krijgen maar wel lekker eten.
We zijn best moe dus om 10 gaat het licht uit, we willen morgen vroeg opstaan om de grootste hitte voor te blijven. Om half 2 's nachts word ik wakker van geschreeuw, gelach en zwembad geluiden. Als ik door het gordijn spiek zie ik een groep van een man of 8 plezier hebben in het zwembad. Ik denk nog, oke, lekker effe afkoelen maar als om 2 uur het geluid nog steeds even hard is bel ik de receptie om te vragen of ze er wat aan kunnen doen. Om kwart over 3 is het pas stil, later horen we dat ze toen de politie erbij hebben gehaald. Wij krijgen 50 dollar korting op de kamer vanwege de overlast. Amerikaanse service !
Na een dik uurtje rijden zijn we bij Wormsloe, dit is een ruïne van een van de eerste plantage huizen die gebouwd zijn in South Carolina. De rune is verder niet interessant maar de oprijlaan is echt schitterend en het mooie daarvan is dat iedereen hem vast wel kent uit de films en TV series. Telkens als je een plantage eigenaar met paard (en wagen) zijn oprij laan op ziet rijden met links en rechts oude eiken die over het pad heen hangen kun je er donderop op zeggen dat het deze laan is. We staan om 3 minuten voor de openingstijd de oude ingang door het hek heen te gluren en foto's te maken. Dan zien we een medewerkster en die doet voor ons de poort open. Ik had gelezen dat de film die in het bezoekerscentrum verderop wordt vertoond ook interessant is dus kopen we entree kaartjes. Ik merk dan dat de batterij van mijn camera helemaal leeg is (dombo, die ik ben) en vraag of hij bij haar op het kantoor op de lader mag. Natuurlijk mag dat en we gaan verder met Mike zijn camera.
De film vertelt over de eerste "lading" pioniers uit Engeland waarvan slechts een familie het overleeft heeft na 5 jaar. Het is een heel erg duidelijk verhaal en erg interessant. Buiten gekomen lopen we eerst naar een nagebouwd stukje kamp maar dat is niet zo boeiend, ook de verderop gelegen ruïne van het eerste huis maakt geen indruk. Wat wel indrukt maakt is de slang die midden op het pad ligt en waar Mike zo overheen stapt. Het is een knal gif groen dingetje, centimeter of 40 denk ik en net iets dikker als een dikke pen. Ik geef een gil, zeker wanneer de slang ook nog gaat bewegen. Getverderrie, mijn wens om ooit eens een ratelslang in het echt te zien is nu wel voorbij. Wat een engerds als ze bewegen ! Bij het bezoekerscentrum is een ranger die weet uit te leggen dat het een Glasssnake is, dat is mooi maar ik wil hem echt niet meer zien.
We rijden door naar, wat voor mij een grote wens was ooit te zien, Bonaventure Cemetery. Dit is een begraafplaats die eerst bij een plantage hoorde maar die later gewoon openbaar is geworden. Hier staan in het oudste gedeelte, helemaal achteraan vlakbij de rivier, hele mooie graf monumenten tussen oude bomen waar allemaal " Spanish moss" (tilansia) aan hangt. Het geeft een spookachtige sfeer. Dit kerkhof speelt ook een grote rol in de film Midnight in the garden of good and evil, die Mike en ik speciaal nog hebben gekeken voordat we op vakantie gingen. Het is mooi, maar veel groter dan ik dacht. We maken wat foto's van in onze ogen de mooiste monumenten en gaan dan door naar het centrum van Savannah.
We zijn mooi een uur te vroeg, dus gaan we eerst maar eens wat eten. Een pizzaria is snel gevonden en als we de deur open doen blijkt het druk en lekker koel. Terwijl het buiten uitgestorven leek en erg heet. We pakken allebei een kleine pizza. Stom, want de serveerster adviseerde nog de medium maat de delen, en hielden dus allebei een flink stuk over dat we; nee, dank u ik hoef geen " doggy bag" , maar weer weg lieten gooien.
We ontmoeten onze privé gids Bobby Davis op een van de mooie pleinen in de historische binnen stad. Het is een vrolijke vent die plat Amerikaans uit het Zuiden praat. Hij legt ons heel beeldend uit hoe nu de Amerikaanse Burgeroorlog is ontstaan, wie tegen wie vocht en hoe het zuiden het noorden zolang mogelijk probeerde af te houden of te treiteren. Het is meer dan heet en we zoeken vaak de schaduw uit maar wat is het het allemaal toch waard. Een hoogtepunt van de vakantie, historisch boeiend, gezellig met Bobby, ontspannend omdat hij nu alles voor ons regelde (zelfs het verkeer) en interessant. Mooi ook dat we nu tenminste alles zien wat we willen zien. Het punt waar het bankje van de film van Forest Gump stond met de box of choclates en het huis waar de film Goodnight in the garden of good and evil zich afspeelden. Om 4 uur worden via een hele korte weg de stad uit geleid door Bobby om richting Charleston South Carolina te gaan.
Rond half 7 zijn we er en checken we in. We krijgen een kamer met uitzicht op het zwembad en krijgen een kortings bonnetje voor het Sticky Fingers restaurant van de buren. We blijven Hollanders dus hup naar de buren waar we inderdaad plakvingers krijgen maar wel lekker eten.
We zijn best moe dus om 10 gaat het licht uit, we willen morgen vroeg opstaan om de grootste hitte voor te blijven. Om half 2 's nachts word ik wakker van geschreeuw, gelach en zwembad geluiden. Als ik door het gordijn spiek zie ik een groep van een man of 8 plezier hebben in het zwembad. Ik denk nog, oke, lekker effe afkoelen maar als om 2 uur het geluid nog steeds even hard is bel ik de receptie om te vragen of ze er wat aan kunnen doen. Om kwart over 3 is het pas stil, later horen we dat ze toen de politie erbij hebben gehaald. Wij krijgen 50 dollar korting op de kamer vanwege de overlast. Amerikaanse service !
Abonneren op:
Posts (Atom)