17 mei Los Angeles - Universal Studio's

We waren veel te vroeg onderweg naar de Universal Studio's in Hollywood vanochtend. Volgens de routeplanner zouden we een uur te vroeg aan komen. Nou, kort gezegd, we hebben een uur in de file gestaan, ondanks dat we nog een stuk hebben afgesneden door een andere weg te kiezen. We mochten op de VIP parkeerplaats parkeren met mijn gehandicaptenkaart en we stonden keurig om 5 over 10 in het park binnen. Nadat we wat te drinken hadden gekocht zijn we gauw naar de Studio Tour gelopen. Dit is een open bustreintje waarin je in 45 minuten tijd door de werkende studio's van Universal wordt gereden. We zijn de straten van Desperate Housewifes, het Norman Bates motel van de film Psycho, de studio waar de The Voice of America wordt opgenomen en de straten van Chinatown, een westernstadje en New York, Chicago, Washinton of welke grote stad dan ook. Tijdens de tour wordt je ook in allerlei attractie gereden. Zo wordt er boven en naast de trein op een gegeven moment een 3D film gedraaid van King Kong in gevecht met Dinosaurussen. Het is het grootste 3D scherm ter wereld en door de beweging onder de tram voelt het alsof je zelf in de film zit. Ook maken we een aardbeving mee in een metro station met vuur, water en een helehoop vernielingen, een stunt met twee auto's en zien we een set van een neergestort (oud KLM) vliegtuig. Altijd leuk als je binnenkort weer gaat vliegen... Als we uit de toer komen is het bijna tijd voor de Waterword show. We zitten met een man of 5000 rondom een groot waterbasin waar de set van de film Waterworld is nagebouwd. Er volgt een water en vuur gevecht tussen twee groepen. De rijen 1 tot en met 12 worden kliedernat. Ook altijd leuk om te zien dat ouders kleine kinderen op schoot nemen om zichzelf tegen het water te beschermen! Dan proberen we snel wat eten te scoren maar het lijkt wel of Pearl Habour wordt nagespeeld, waar we ook kijken, een en al Aziaten. Duizenden.... Geen geintje. Als we eindelijk wat te eten hebben besluiten we de Simpsons Ride te doen. We krijgen een kaartje waarop staat dat we over een uur terug moeten komen. We hebben namelijk bij de ingang van het park een kaart opgehaald om wat assistentie te krijgen met mij, al zielige gehandicapte... Mijn voet doet weer eens ouderwets zeer en we hebben maar 1 dag in Universal dus het kon niet anders. Met deze kaart kunnen we met voorrang binnen en gaan zitten. Bij deSimpsons attractie vragen ze ons dus om terug te komen zodat we dan direct door kunnen lopen. Ook prima dan gaan we met 4 lange roltrappen buiten over een berg het dal in waar een ander gedeelte van het park ligt. Hier doen we, dankzij de zieligertskaarts, binnen een paar minuten de meest moderne en technisch geavanceerde attractie. Transformers. Je zit met een paar mensen in een soort karretje dat wordt aangevallen door robots. Het is 3D en het is alsof je zelf meespeelt in de scenes. Als de transformer op je af komt en op het karretje springts trilt je helemaal, alles draait, schommelt, schokt en botst, het is best een grove attractie maar zo ontzettend mooi gemaakt! Verder is er hier in het lower lot van het pretpark nog een expositie van allerlei film attributen die we ook uitvoerig bekijken. De waterbaan en achtbaan in het donker slaan we over. Via de 4 roltrappen ga ik terug naar boven, de berg op naar de upper lot van het park. Mike besluit bij de 3de rolstrap om de gewone trap te nemen.... Daar had hij zich toch wat op verkeken want die tap was wel 5 verdiepingen hoog! hahahaha, hij heeft een goede conditie maar dat was toch echt te veel, zeker ook omdat hij al 3 weken vakantie aan het vieren is natuurlijk. Maar goed, toen we weer hereenigd waren zijn we naar de Simpsonsride gegaan. We mochten bijna zo doorlopen. Je wordt dan met een paar andere mensenin een grote auto gezet die met een grote arm omhoog gaat voor een groot koepelachtig scherm. Je gaat dan zogenaamd met deze kar over een achtbaan die kapot gaat, Je schud, draait en beweegt alle kanten op, gelijktijdig zie je dus een groot scherm voorje met de bijbehorende beelden. Na de studitour en de Tranformers vinden we dit allebei het leukste ritje. Dan is het tijd om te gaan kijken naar een demonstratie van filmtruuks. Heel leuk en interessant, goede acteurs en de mensen uit publiek doen ook weer enthousiast mee. We besluiten om als laatste de studio tour nog een keer te doen. Hij blijkt weer heel anders te zijn dan vanochtend en toch ook wel weer het zelfde. Als we hier uit komen is er om half 6 nog een laatste show te bekijken en dan hebben we echt alles gezien. Een show met huisdieren die zijn afgestaan of gedumpt. Deze is gewoon leuk om te zien en zeker de 5 cavia's die over het podium rennen vind ik erg leuk. De 4D film van Shrek hebben we ook nog gezien maar die was identiek aan die in Orlando en Movie Park Germany en dus voor ons niet meer zo verrassend. Nadat we het park uitgelopen waren zijn we er tegenover gaan eten bij de Saddle Ranch. We hebben een leuk gesprekje met de serveerster en ik eet mijn zoveelste portie kippenvleugeltjes. Mike waagt zich aan een klassieke hamburger en geniet er na 4 uur nog van, zo zwaar valt hij. We krijgen van de serveerste een desert cadeau. Marshmallows, chocolade, koekjes en diverse zoete sauzen. De marshmallows mogen we buiten op het kampvuur gaan roosteren. We bedanken haar, roosteren wat marshmallows en gooien de rest buiten het zicht van het restaurant in de prullebak, wat een zoete kleffe hap! We sluiten ons weer aan in de enorme file terug naar het zuiden, terug naar Anaheim waar we eigenlijk het vuurwerk van het Disneypark nog willen zien. Tegenover het park zitten eettentjes die allemaal parkeerplaatsen voor klanten hebben. We gaan heel slinks een koffie en een milkshake halen bij de Mc Donalds, waarna ik al mijn charme in de strijd gooi en vraag of we aub hier mogen blijven staan en het vuurwerk mogen gaan kijken in het park, zonder dat we weggesleept worden. Dat mag! hahaha, we lopen 5 minuten naar het park, als we Mainstreet inlopen gaan de lichten uit een komt er een groots vuurwerk met mooie Disneymuziek. Als we de finale denken te gaan zien, gaat plots het licht weer aan en wordt er gezegd dat op grote hoogte de wind te hard is om het vuurwerk af te steken. Das dan wel jammer......coitus interuptus... We lopen naar de Mac en halen de auto op. Met 5 minuten zijn we in het hotel, gooien onze schoenen uit en ploffen op de bedden We zijn van 10 uur vanochtend tot 6 uur s avonds in Universal geweest en van half negen tot kwart voor tien bij de Mac en in Disney geweest, we zijn echt moe maar hebben het er wel voor over. Het was een fantastische dag.

16 mei Anaheim Disney Adventureland

Vanochtend met de shuttlebus vanuit het hotel naar Disneland gegaan. Disneyland in Anaheim bestaat uit twee parken. We gaan vandaag naar het adventureland want daar is het nieuwe Carsland in gemaakt. Vorig jaar mei geopend net nadat wij er waren dus voor ons toch echt nieuw. 95 % van de mensen gaan met ons mee naar dit gedeelte lijkt het wel want het park is net open. De wachtrij voor het belangrijkste ritje is 80 minuten. Gewoon maar aanschuiven want de wachtrijen zijn ook prachtig gedecoreerd bij Disney. We staan in een nagebouwde Radiator Springs stad, de stad die we kennen van de tekenfilms Cars. Geweldig mooi gemaakt, het lijkt net echt, de rotsen, de panjes en het houtwerk. Als we aan de beurt zijn stappen we in een soort auto waar je met twee keer 3 mensen in kunt. Er zit een gewone autogordel in. Je rijdt eerste rustig door de bergen en dan komen er wat hobbels en bobbels tot je klaar bent voor de race tegen een andere auto vol met toeristen. Onze auto ging behoorlijk hard door de bochten en als eerste over de finish.Hierna in aan leuk tentje een enorme muffin gegeten als ontbijt. Je zou je er bijna in verslikken, hij was net wat groter dan een ei! We lopen nog wat rond in Carsland en zien een andere leuke attractie. Je zit samen op een bank op een grote band en door tegelijk je gewicht te verplaatsen komt de band in beweging, Het is namelijk een soort hoovercraft als er lucht onderdoor wordt geblazen. We lopen nog wat verder en zien nog een echte kinder attractie in Carsland, die slaan we maar over. We hebben honger want met al het wachten is het al half 1 geworden. We pakken wat rijst met kip en dat smaakt prima. Dan gaan we naar de andere kant van het park om mijn favoriete attractie te gaan doen. Toy Story Mania is een soort schietspelletje waarvoor je dan een 3D brilletje op moet hebben. In het karretje dat rond gaat heb je een soort klein kanon in zitten met een touwtje eraan. Als je er aan trekt schiet je iets af, soms een balletje, soms een pijltje en soms gewoon kogels. Allemaal vitueel want je komt voor een groot scherm met je karretje met een 3D beeld erop, als jij dan raak schiet, krijg je punten. Voorheen, in Orlando, won ik dat spelletje altijd van Mike, een van de laatste keren heb ik hem mijn geheim verteld en nu word ik telkens ingemaakt. Ik draag nog als excuus de foute plek in het karretje aan, met mijn schouder die niet ondersteunt wordt, maar dat wordt als smoesje afgedaan, en gelijk heeft hij. Hahaha. We lopen verder door dit gedeelte en Mike gaat in een gigantisch Reuzenrad waarbij de gondeltjes individueel ook nog bewegen over een railsysteem. Als hij er uitkomt lopen we stevig door naar Hollywoodland gedeelte om de live musical van Alladin te zien. Helemaal Disney, 25 acteurs en dansers op het podium die staan te spelen alsof het een premiere is, terwijl ze deze show toch echt 5 of 6 keer per dag opvoeren. Mooi gezongen en de geest uit de fles is ontzettende homo met een groot gevoel voor humor. Echt lachen en zeker de moeite waard om te gaan bekijken. Na de musical gaan we de tekenfilm hal in. We gaan naar een kindershow Turtle Talk, zien een zoootroop en gaan naar de Sorceres workshop waar je zelf een tekenfilm kunt inspreken of waar ze bekijken op welke tekenfilm figuur je het meeste lijkt. Mike krijgt Mickey Mouse als figuur en ik krijg de boze stiefmoeder van Sneeuwwitje. Hahaha! Ik gaf aan dat ik liever Nice people eat for lunch dan dat ik met Nice people ga lunchen. Hahaha. We lopen terug naar de werf waar we een kinderritje over de kleine zeemeermin doen. Blijft toch mooi om de nieuwste technieken in poppen maken te zien. Bijna niet meer van echt te onderscheiden. Dan gaan we op de straat zitten, keurig achter een geel lijntje, want de optocht begint over 15 minuten. We zitten eerste rang, lekker in de zon en hebben de schoenen uit. Dan blijkt de hele parade niet door te gaan omdat er in een bepaald gedeelte van het park overlast is van bijen. Het is dan kwart over 5 en we besluiten buiten het park te gaan eten en dan terug te gaan om naar het afsluitend vuurwerk te gaan kijken. We gaan met de shuttle bus terug naar het hotel, stappen in de auto en gaan naar het restaurant Fire & Ice in de Gardenwalk. Het is vergelijkbaar met een wokrestaurant bij ons maar dan in plaats van een bakplaat is er een ronde bakplaat van ongeveer 3 meter doorsnee met een gat in het midden. Er lopen twee koks rond die jouw bakje eten daar ter plaatse bakken. Het eten is goed en gezond. Er is van alles te krijgen en we proberen van alles wat. Lekker, lekker, lekker,. We gaan met auto terug naar het hotel, pakken de shuttlebus naar het park om naar het vuurwerk te kijken. We vragen ons af of dat we dan nog terug kunnen komen. Dan zegt de chauffeur dat er helemaal geen vuurwerk is vanavond maar een watershow. O, o, die watershow hoeven we niet te zien, wij rijden dus keurig een rondje het busje terug naar het hotel. Nu is het voor het hotel op ongeveer 100 meter afstand een Starbucks (goede koffie) blijkbaar hoort de chauffeur ons praten dat we daar dan een bakkie gaan halen en zet ons keurig voor de Starbucks af in plaats van te stoppen voor ons hotel! We lopen met de koffie in de hand naar het hotel waar we nu lekker TV kijken en wat zitten te kleppen. Morgen gaan we naar Universal Studio's, ook een attractiepark maar dan meer op films gebaseerd. Misschien s avonds dan nog naar het vuurwerk in Disney?

15 mei San Diego Zoo - Oceanside - Anaheim

Vanochtend was het weer inpakken geblazen. Toen we de spullen in de auto hadden gezet liepen we terug voor het ontbijt. We liepen er zo aan voorbij want dat was echt een aanfluiting. In de lobby stonden een paar droge muffins en andere zoetigheden, een kan koffie en een kan heet water. Allebei een doge koek gepakt, de koffie een slokje geprobeert en laten staan en toen weggereden naar de wereldberoemde San Diego Zoo. Deze dierentuin staat hoog aangeschreven en we hebben er dan ook echt zin in. Als we binnen komen blijkt al snel dat de dierentuin op een heuvel ligt met een dal er midden in en dan weer verder gaat op de volgende heuvel. Veel op en af de berg lopen dus, gelukkig rijdt er een dubbeldekker bus met open boven kant rond waar je de hele dag in en uit kunt stappen. We beginnen rechts om te lopen en lopen heuveltje af, dat gaat prima. Het valt ons direct op dat de dieren op een voor ons ouderwetse manier zijn gehuisvest, alles om het dier goed te kunnen zien maar met weinig aandacht voor wat het dier zelf nodig heeft. We lopen via een mooie weg langs de dieren die nu en vroeger in Californie leven / leefden. Het is een mooi pad met veel schaduw en dat is lekker want ook al is het " maar" 23 graden de zon brand aardig. Via een enorm olifanten verblijf slenteren we de heuvel aan de andere kant weer op. En dat is echt een stijl weggetje! Iets stijler en langer dan de weg bij ons thuis tegen de dijk omhoog. Intussen krijgen we het aardig in de ruggen en gelukkig zijn we dan op een punt beland waar een filmpje in 4D wordt gedraaid en waar we kaartjes voor hebben. Vier D is Drie D (dus met zo'n brilletje) en dan nog allerlei extra dingen als een sneeuwbui in de zaal, een stoel die geweegt, water dat gesproeid wordt en bellen die rond geblazen worden. Het is een leuk filmpje en onze brillen deden het ook goed. We besluiten nog even wat langer te willen zitten en stappen boven in de dubbeldekker bus die ons de helft van de dierentuin rondrijdt. Onderweg plannen we de rest van de route en stappen in de Panda Canyon uit. Na wat gegeten te hebben volgen we de route naar de grote Panda beren. Leuk om te zien maar groot waren ze niet. Ze waren beide nog niet volgroeid maar wel bijzonder om gezien te hebben. Dan gaan we door de jungle met twee lange rolbanen naar boven. Een rol baan is een roltrap maar dan zonder treden dus gewoon een loopband die tegen de helling op gaat. We staan dan in het noordpoolgebied en zien ijsberen en vast nog andere dieren maar daar komen we nu allebei niet meer op. We lopen een hele steile helling naar beneden en gaan de hippotrail lopen. We zien intussen nog andere dieren en dan uiteindelijk ook een nijlpaard ofwel hippo. Leuk, ik ga nog even op een nepnijlpaard zitten en Mike maakt een foto. Ook nog een foto van achteren, dus de kont van het nijlpaard en mijn poezelige billetjes. En ja, er zit nog verschil in, zelfs na bijna 3 weken USA vakantie! hahaha. We lopen en dwalen door fantastisch mooie paden, via liften, trappen en hellingen en gaan dan op zoek naar de zoveelste toilet. We drinken hier veel maar moeten daarom ook bijna alle toiletten bezoeken die we tegen komen. Dan hebben we beide genoeg gezien en besluiten we San Diego achter ons te laten. We gaan de Interstate 5 noord op en dat gebeurt met gevaar voor eigen leven. 5 banen razende auto's die elkaar rechts en links inhalen. Het is gekkewerk om hier te rijden maar gelukkig komen we heel aan in Oceanside waar de langste houten pier van het westen van de VS staat. De pier is 600 meter lang en langs deze pier wordt er veel gesurfd. We lopen eerst wat door het zand en water en gaan de pier over. Aan het einde van de pier zit een echte fifties diner en daar willen we wat gaan eten. We doen wel lang over het wandelpad van 600 meter want we vinden de bodysurfers wel gaaf om naar te kijken, ook staan er diverse mensen te vissen vanaf de pier. Het water is mooi blauw, je kunt meters diep kijken. In Ruby's diner bestellen we kipfilet en mager gehakt. Het is lekker eten en de sfeer is er heel goed. We zitten 600 meter de oceaan in en je ziet diverse boten langs komen. Na het eten lopen we terug naar de auto en dan beginnen de wolken alweer land inwaarts te trekken. We gooien ons weer in de drukte van de I-5, adem in en ogen dicht en gewoon gaan. Na 30 minuten zijn we bijna blij dat we in een vette file terecht komen, even geen gejakker. Na een tijdje vinden we het wel welletjes om in de file te staan want dat kunnen we thuis ook nog altijd doen. Maar goed we kunnen moeilijk anders en uiteindelijk komen we er toch wel. Eerst nog even bij het verkeerde hotel, toen naar de buren, het goede hotel. We krijgen een mooie kamer, lekker schoon, laminaat en geen vloerbedekking, ruimte genoeg om elkaar achterna te zitten en nog veel TV zenders ook. Wat wil een mens nog meer. Ik zet koffie voor Mike en mezelf en ruim intussen de koffers leeg. We slapen hier 4 nachten en het ziet ernaar uit dat ik ook op het bed kan liggen! Lekker luxe om uit je bed te stappen in plaats van van de grond omhoog te komen! Als we wat TV hebben gekeken krijgen we om 9 uur toch honger. We hebben op de pier om half 4 gegeten. We gaan een broodje halen bij de Subway en eten die nu op de kamer op. Lekker met cola en chips erbij. Kinder feestje! Morgen gaan we naar Disneyland, daar hebben we ook veel zin in. Er gaat vanuit dit hotel een shuttlebus dus hoeven we niet meer rond te scheuren om bij het park te komen. Tot morgen.

14 mei San Diego - Seaworld

Nou, dat laatste zinnetje van mijn vorige post was toch iets te vroeg gejuicht. Na dat ik een paar minuten had geslapen werd ik wakker met een heel vervelend gevoel in mijn gewrichten. Ik moet dan altijd een tijdje rechtop zitten en of rondlopen. Aangezien die kamer echt erg klein was ging dat niet lukken. Ik ben naar de receptie gegaan met de vraag of we alsnog konden annuleren. Lang leve de service in de VS want het kon, we kregen ons geld terug en we zijn naar een ander hotel vertrokken. We gingen pas weer om half een slapen en stonden dus wat later op. Om precies 10 uur stonden we bij Seaworld voor de deur. We hoorden het volkslied, alle pretparken openen hier iedere dag standaard met het volkslied... We gingen naar binnen hebben onze armband opgehaald waar we de hele dag mee eten en drinken konden halen, zonder betalen. Ja, dat denk je dan maar dat is dan van te voren al via de credit card geregeld. hahaha. We hadden nog niet ontbeten en dat wilde we gaan doen maar het restaurant waar we naar toe wilde was nog dicht. Mike ging eerst nog even in een soort Pirana attractie zoals wij die kennen van de Efteling. Hij was echt z..knat ! Gelukkig hebben ze hier mensen drogers. Het is een ruimte waar je in gaat staan en waar eerste warmtelampen je opwarmen dan gaan er aan alle kanten blazers in werking en ben je voldoende opgedroogd om door de zon helemaal droog te worden. We gaan eerst even ontbijten. Ik neem een salade met garnalen en zalm en verse aarbeien na. Mike neemt een hamburger met friet en een chocolade pudding toetje met slagroom of was het slagroom met wat chocolade vla? Afijn, de slagroom was ook lekker op mijn aardbeien. We hadden nu voldoende energie om de zeeleeuwen en walrussen show te zien. En een Amerikaanse show is ook een show. Geen flauw acteer werk of weinig energieke medewerkers. Nee, vol gas, dieren, acteurs en natuurlijk het publiek wat altijd goed mee doet. We lopen nog wat rond en zien een gave pinguin attractie, dan gaan we naar een show met honden, katten, varkens, emoes, kangaroes en vogels die allemaal zijn gered. Ook hier is het weer een groot feest en ook al is de achtergrond duidelijk op kinderen gericht, wij vinden het ook keil leuk. Dan gaan we een simulatieritje doen boven de noordpool. Je zit dan zogenaamd in een helicopter die storing krijgt zodat je heen en weer en op en neer schud in je stoel. Lachen! De ruimte erna is mooi gedecoreerd en lekker koud. Ook al is het hier maar een schamele 25 graden, het voelt warmer aan omdat we hier aan de Oceaan zitten en dus de luchtvochtigheid hoger is. Tijdens onze tweede maaltijd blijkt dan ook dat ik ondanks mijn Mylene sunblock toch verbrand ben op bepaalde plaatsen. Boeien, lekker doorgaan. We zien nog wat dieren verblijven met dolfijnen, stingrays, zeesterren, haaien etc en lopen dan naar buiten. We willen namelijk nog even met de voeten in de oceaan lopen. Na een klein half uurtje staan we naar de Grote Oceaan te kijken, hij is echt anders dan de Atlantische Oceaan.....NIET... Maar wel mooie golven met witte koppen. Er schijnt hier veel aan bodysurfen te worden gedaan maar om 5 uur in de middag is er niemand te zien. Via een noodstop (moest echt ontzettend naar het toilet) bij een Starbucks rijden we terug naar ons hotel. Mike gaat zijn sportmagazines lezen en ik ga tutten. Scrubben, schrapen, plukken, ontharen, vijlen, wassen, drogen en after sun wrijven. Hehe, eindelijk weer zo goed als nieuw. Vanacht kon ik trouwens niet internetten en ik dacht dat het aan mij lag, maar Mike zegt dat het aan het bereik ligt. Ik heb me dus weer in de kleren gehesen en zit nu in de lobby deze blog te typen. Morgen weer een dagje bij de dieren in de San Diego Zoo. Daar hebben we allebei zin in!

13 mei Tuscon - Yuma - San Diego

We hebben om half acht een wake up call geregeld. Ik ben dan al even wakker en heb mijn wordfeud spelletjes voor de dag alweer ingevuld. We staan op en ontmantelen mijn lekkere bedje van de grond. Ik heb prima gelegen, bijna net zo goed als thuis. We zijn zo snel dat we om kwart over 8 al ingepakt, gedoucht en geladen in de ontbijtruimte neerdalen. Na het eten tanken we voor 3 dollar en 1 cent - 4 liter benzine. Maar even geen vergelijk met Nederland maken..... En rijden over de snelweg Tuscon uit. Het is warm, het wordt heet voor 10 uur is het boven de 35 graden. Als we rond half 1 in Yuma aankomen is het 40 graden. We rijden 30 mijl naar het noorden voor een bezoek aan een mooi ghosttown en mijn. De weg is goed tot 9 mijl voor het stadje dan wordt het een kei en kiezel weg. Potdorie wat een stof zeg....links en rechts van het pad staan telkens borden en als we stoppen blijken we te zijn ingesloten door een testterrein van het leger. We verwachten ieder moment een mooie paddestoel wolk boven ons uit te zien stijgen. Hahaha, nee geintje, er worden voertuigen maar ook amunitie door het leger getest. Leuk om te weten en een spannend ook. Na een 20 minuten geschud te zijn komen we bij een hek dat dicht zit. Museum gesloten. Ach maakt niet uit het stadje kunnen we vast wel zien. We schudden nog een paar honderd meter verder tot we merken dat we niet bij de panden kunnen komen. Omdraaien dan maar. Ik stap uit en sta te kijken hoe Mike op het pad heen en weer steekt om om te draaien. Het is meer an 40 graden en ik voel mijn lijf verbranden. Snel weer in de airco. Onverrichter zaken zakken we de 30 mijl naar Yuma weer af. Als ik de slappe lach krijg kan ik geen borden meer lezen en Mike zit ook niet meer op te letten door dat gelach van mij. We stoppen wij een pomp om te vragen of we nog goed zitten. Gelukkig wel en na een paar minuten komen we bij het Yuma Territorial Prison State Historic park aan. Tjuu, wat is het heet zeg, als we de parkeerplaats aflopen naar de entree van het museum komen we al snel tot de conclusie dat we het buiten stuk snel moeten lopen en veel moeten drinken. De film en documentatie in een gebouw is interessant, dan naar buiten waar we de cellen rij zien. Het is een soort schuur met aan beide kanten een open tralie deur. In het midden zit ook nog een tralie muur in. Iedere cel had twee stapelbedden van 3 hoog. Veel gevangen stierven aan ziektes door de tocht, kou of juist hitte. Er was ook een donkere cel waar je in werd gezet als je het te bont maakte. Het maakt niet uit of er al iemand in zat of niet, je werd er gewoon bij gepropt. Geen mogelijkheid om de liggen, geen licht en ook geen emmer om je behoefte op te doen. Samen met de gevangenis bibliotheek en de luchtplaats was dit eigenlijk het hele museum. Voor in zijn we nog een hele mooie, houten wachttoren opgeklommen. Vanuit hier zie je de Colorado rivier, die net voor Yuma is samen gegaan met de Gila rivier en alle mooie groene velden. Die velden vallen extra op nu we een aantal dagen in het droge, dorre Arizona hebben doorgebracht. Voor we weggaan koelen we wat af in de winkel. We moeten nu nog 2,5 uur rijden naar San Diego. We besluiten halverwege eerste wat te eten. We zijn net een schitterende bergpas overgestoken en willen voor de stadsdrukte eerst nog wat eten. Mike eet een bord heerlijke pasta en ik neem maar weer eens hotwings. Lekker hoor, met witte kool salade. Na een wild west rit dwars door San Diego stad, Mike volgt de snelheid van de rest van het verkeer, ik hou mijn mond en probeer de weg die we moeten hebben zo lang van de voren mogelijk aan te geven, komen we bij het hotel aan. Het is een weg oversteken naar de jachthaven van San Diego. De kamer is basic maar wel schoon. Het is sanitair is ook net nieuw maar het is passen en meten om mijn bed op de grond te maken. We nemen het woord claustrofobie bijna in de mond maar beseffen dat we heel gelukkig zijn dat we hier zijn en niet moeten zeuren. Nu kijken we samen op het bed wat TV, Mike is alweer keurig geknipt en we zijn allebei al keurig gedoucht. Wie maakt ons wat. Morgen naar Sea World!

12 mei Pima Air & Space museum

Vandaag waren we toch zeker om half 9 voor het ontbijt beneden. Na het ontbijt zijn we buiten gaan zitten want we moeten naar mijn moeder bellen, het is moeder dag. De lijn is erg goed en we kletsen een kwartiertje zo vol. Het weer in Nederland is de helft van dat in Tuscon... Misschien nog wel minder want in de loop van de dag loopt het kwik op naar bijna 40 graden - ja Celcius. Na ons telefoontje gaan we op weg via een landelijke route naar het Pima air & space museum. We komen er een paar minuten voor 10 uur aan en bij de balie wordt gevraagd of we de tramtour van 10 uur willen doen. Ja, meteen maar doen want die tram gaat op het buiten terrein een ronde maken. Als we buiten komen stappen we in een soort open trolleybus en we hebben een goede plaats. Eigenlijk heeft iedereen een goede plaats want het is bijna einde seizoen, na mei is bijna alles dicht of draait het op halve kracht vanwege de te hoge temperatuur. De tramrit duurt een uur. De man die via de microfoon uitlegt geeft over wat voor soort toestel (vliegtuig, helicopter, raket of bom) we zien, weet echt alle cijfers en maten. Ik kan hem tenminste niet op een fout betrappen. Hahaha, ik heb er dan ook geen verstand van. We zien veel toestellen van de Vietnam, Korea en recentere oorlogen. Ook zien we transport en passagiers vliegtuigen, als ik moet schatten toch zeker een honderd. Het is nu nog lekker buiten, een beetje wind en we zitten keurig uit de zon. Als we na de tour uitstappen voelen we dat het toch wel erg heet is geworden. Dat is gunstig want vanaf nu kunnen we de 5 hangaars gaan bekijken met nog meer vliegtuigen, helicopters, wapentuig en documentatie van diverse oorlogen. In de eerste hal zijn we toch wel verbaasd om een Stealth vliegtuig op gesteld te zien staan. Wat een ding zeg... Er staan nog diverse andere enorme vliegtuigen binnen met goede uitleg en soms mag je in of aan een toestel zitten. Er is een andere hal waarin vliegtuigen en documentatie is verzameld die gebruikt is tijdens de tweede wereld oorlog. Het Duitse toestel met hakenkruizen trekt hier onze aandacht, toch een beetje vreemd om dat te zien hangen. De volgende hal is voornamelijk over de Korea en Vietnam toestellen. Mike wil de helicopter uit de TV serie Mash zien, en die hangt er eentje aan het plafond. We lopen buiten om terug naar een andere hal die op het plattegrond staat. Helaas mogen we daar vandaag niet in, ook de barak uit de Tweede wereld oorlog blijkt dicht te zijn. We gaan wat eten in de Flight bar en grill in de eerste hal. Het is een soort afhaal cafetaria en we verwachten er niet veel van. Nou, wellicht is dit wel een maaltijd die ze in een echt restaurant mogen gaan serveren. Ik had een gewone lekkere gekruide kipfilet op een broodje, zonder gesmolten kaas! Dat fileetje heb ik zo op met wat frietjes die zowaar ook lekker waren. Mike zijn hamburger ging er ook goed in. Hierna zijn we naar de laatste hal gegaan, die is helemaal ingericht als ruimtevaart gedeelte. We vinden het minder interessant maar hebben een leuk gesprek met de jonge vrijwillger. Wel zien we hier een heel vreemd materiaal. Het is airgel, een materiaal dat uit 98 % lucht bestaat en maar uit 2 % vast materiaal. Als je er naar kijkt is het net sigaretten rook, een pluimpje dat niet weggaat. Vreemd spul, nog nooit van gehoord tot nu toe en nog sterk ook. Nu gaat er vanuit dit museum ook een bustour naar een naast gelegen vliegtuig kerkhof. Hier staan honderden afgedankte vliegtuigen opgesteld die je mag bekijken. Helaas gaat deze tour niet in het weekend! Slecht gepland dus van mijn kant! Maar de dame aan de balie had ons een weg uitgelegd hoe we zelf toch vanaf de openbare weg een gedeelte konden bekijken. Toen we weg gingen uit het museum zijn we daar dus langs gereden en eerlijk gezegd was dat voldoende. Na een hele dag allerlei soorten toestellen gezien te hebben weten we het wel. Het is laat op de middag en te laat om nog iets anders te gaan bekijken. Het is ook te vroeg om naar de kamer te gaan en we gaan weer richting casino. We hebben nog wat over en wonder boven wonder houden we het heel lang vol, het is dan ook 11 uur als we gaan slapen. Morgen vroeg op want we hebben een lange rijdag voor de boeg.

11 mei Tuscon - Old Tucson Studio - AMC bioscoop

We waren weer bijna te laat voor het ontbijt, dus snel naar beneden en dan weer terug naar boven om te gaan douchen. We worden gewoon lui hoor, want je kunt hier tot 9 uur ontbijten. Wij rijden via een mooie route naar het zuiden van Tucson. Eigenlijk rijden we door een nationaal park speciaal voor de enorme cactussen die we wel kennen van de wild west scenes op TV. Juist ja, die lange dunne met armen. Het is een mooie route met verschillende dips in de weg. Een dip is een soort daling en stijging in de weg met op het diepste punt niet meer dan een auto lengte, een soort half pipe waar ze met skateboards in stunten in Nederland. Als we aankomen blijkt al dat het seizoen hier bijna voorbij is. Eind mei sluit het park helemaal omdat het dan gewoonweg te warm wordt om veel buiten te zijn. De Old Tuscon Studio's is een openluchtmuseum van filmsets gekruist met een attractiepark. Er zijn door de dag diverse zang, dans en stunt shows en er zijn gebouwen te bezoeken waarin allerlei dingen uit het wilde westen zijn uitgelegd of uitgebeeld. Ook gaat er een echte stoomtrein door het park en een postkoets. Met die postkoets zijn we een rondje meegereden en na zo'n 10 minuten kon je je nieren tussen je linker en rechter oor voelen zitten. Wat een geschud in zo'n ding zeg, en dan te bedenken dat ze over 150 km vroeger drie dagen deden! De schietshow met stuntmannen is goed, het verkooppraatje van een elixer door een rondreizende kwakzalver is ook goed. De dans show in de Palace saloon valt wat tegen, de dames die dansen zijn een beetje tam, totdat op het einde de cancan moet worden gedanst, dan gaan ze eindelijk los. Iets na de middag houden we het voor gezien, het is tegen de 35 graden en de zon schijnt continu. We gaan via een nog mooiere route, zandweg nummer zoveel deze vakantie, richting de AMCbioscoop in dezelfde straat als ons hotel ligt. We gaan naar Ironman 3 en scoren voor we naar binnen gaan nog even wat kringelfriet (soort spiraalvormige lange pureefriet stengesl) kippenstukjes en een grote cola. O, o, groot is zo groot dat je de beker amper vast kunt houden. Zeker anderhalve liter vocht zit erin. Voordeel is wel dat je hem gratis mag laten navullen. Dat blijkt overigens niet nodig.... De bioscoop is gevestigd in de Mall en we gaan hier nog even langs de Nike Factory store. Mike vindt Nike als vrijetijdskleding lekker zitten, maar alles wat hij leuk vindt is al in zijn bezit dus gaan we met lege handen weg. Het is rond 5 uur nog steeds boven de 30 graden en we besluiten vroeg naar een casino te gaan om wat de spelen. Als we de donatie aan de indianenstam hebben gedaan moeten we eigenlijk nog wat eten. Via tripadvisor weet ik een Mexicaans eetcafeetje wat goed en gezond voedsel zou serveren en dat ligt op de weg naar het hotel. We komen er een kwartier voor sluitingstijd aan maar worden nog zeer vriendelijk geholpen. Het eten is inderdaad mager, vers en lekker van smaak, precies waar we zin in hadden. Nu zijn we terug in het hotel en is het in Nederland al moederdag, hier nog niet dus ons mam moet nog een paar uurtjes wachten tot ik ze kan bellen. Tot morgen.