Dag 7 Mesquite - Kodakchrome State park

We hebben een rustig dagje voor de boeg omdat we gisteren hebben besloten om niet via de Cottonwood Canyon road naar Kodakchrome SP te rijden. Omdat de bedden lekker liggen, ook al is die van mij dan op de grond, blijven we tot half 9 liggen. We douchen en gaan lekker ontbijten beneden. Mike laat zich verleiden tot een Engels warm ontbijt en ik neem een boterham en melk en appelsap en thee. Als we buiten komen is het lang niet zo heet als gisteren en er staat een stevige wind. We gaan naar de buurtsuper, die is hier net zo groot als de gemiddelde Makro in Nederland, en kopen water en wat te snoepen onderweg. We kunnen het waterdichte Tupperware bakje zo mooi uittesten met die donuts en puddingbroodjes. Het kleine stukje Arizona waar we door heen rijden is direct een van de mooiste wegen die wij kennen. Je rijdt tussen roodgele bergen en wagens lijken wel op mieren zo groot zijn de bergen. Als we Utah in rijden verliezen we een uur, het is hier dus een uur later dan 1 kilometer terug. Bij Zion National Park komen we in een filetje terecht omdat er grote campers door een smalle tunnel moeten, het tegemoetkomende verkeer wordt dan stil gezet. Na een paar minuten mogen wij al rijden en stoppen net voorbij de tunnel om de Canyon Overlook trail te gaan lopen. Het is anderhalve kilometer lopen, heen en terug dus dat is goed te doen. Het is rond de 25 graden dus ook lekker en de wind waait goed door de cayon wat ook lekker afkoelt. We lopen via uitgehouwen trappen tegen de rots naar boven en komen na een kwartiertje een paar Amerikanen tegen die ons uit horen over van alles en nog wat over Nederland. Dan nog een paar minuten verder komen we bij een paar planken die over de afgrond langs de berg hangen met een paar ijzenen stangen eronder. Voor Mike gaat het pad verder maar ik ga voor geen goud over drie planken boven een afgrond lopen en ga op de railing zitten genieten van het mooie uitzicht. Mike komt wat later terug en laat de foto's zien en is er inderdaad erg mooi. We lopen terug naar de auto en tutteren maar weer eens een half litertje water naar binnen en eten een van de lekker koeken. De Tupperware is goedgekeurd, het is waterdicht. We rijden door naar Kanab waar daar zou een piepklein film museumpje zitten. We zijn via de enorme souvenier winkel de plaats op gelopen waar de filmsets zouden zijn opgebouwd, er stonden inderdaar vervallen houten hutjes met korte omschrijvingen maar verder was er niet veel. De winkeljuffrouw is erg vriendelijk en die zegt tegen ons dat we nog zeker 2,5 uur moeten rijden naar Kodachrome. We besluiten dan maar snel te gaan rijden om voor het donker binnen te zijn. De lucht in de verte is de hele dag al donker en bewolkt, wie zien dat het in de verte vet aan het regenen is. We rijden op een gegeven moment ook over nat wegdek maar zien zelf geen spatje regen. Twintig mijl voor we er zijn wil Mike achter het stuur uit en neem ik het over. In het dorp (Esch is er een wereldstad bij) voor de afslag naar het park is geen restaurantje te vinden. We komen om 10 voor 6 aan bij de huisjes en de eigenaar ervan legt ons nog netjes een en ander uit voor hij om 6 uur de deur dicht doet. Hier is ook geen eten te krijgen alleen in zijn winkeltje heeft hij een plastic verpakking met 8 worsten en een zak broodjes. Bij het huisje hebben we een gasbarbecue dus kunnen we toch wat eten. Mike kookt buiten op de Barbie (zo noemen ze de gril hier) en ik kiep onze was in het bad en laat het alvast wat weken. Na de overheerlijke broodjes doen we de was. We hangen hem buiten over de reling van de veranda en binnen over de stang van het douchegordijn. Hierna wassen we het Tupperware bakje en 1 bordje af en gaan we effe zitten. Intussen voelt Mike aan het bed en zegt dat het voelt alsof er een Tempur matras op ligt. Ik trek gelijk de heleboel open en er ligt inderdaad 5 cm koudschuim op een gewoon matras. Dit trekken we op de grond en hopla mijn bed is ook alweer klaar. Nu zitten we TV te kijken en typ ik snel even de blog om iedereen op de hoogte te houden. Nu de was binnen halen en even koffie drinken en slapen want morgen is het weer vroeg dag. Dag.

Dag 6 Dirtroad naar Little Finland (Hogoblins playground)

Om zes uur gaat de wekker, we zijn al wakker maar blijkbaar moest de gast die voor ons in deze kamer zat om 6 uur op. We krijgen pas naar drie herhalingen de wekker echt uit. Om half 7 zitten we in de auto om zo voor de hitte in Little Finland te kunnen zijn. Het is ongeveer 2 uur rijden. Thuis heb ik een een beschrijving op papier gezet met GPScoordinaten, een speciale landkaart gekopieerd en de route in de nieuwe GPS geladen. Het wordt onze eerste ervaring met een GPS en wat voor een. Nadat we hebben getankt en ons van het nodige (vr)eetgerei te hebben voorzien gaan we op pad. Er stond dat we na de brug meteen naar rechts toe moesten, maar daar is geen weg. In de GPS zit de route maar ik kan hem niet meer vinden, ben een beetje blond want hij zit erin maar ik weet niet meer hoe ik hem eruit kan krijgen. O, o, o, ik weet wel hoe ik de coordinaten in kan geven en als ik dat doe voor het eerste punt bij de brug laat hij ook de tekst Little Finland zien terwijl ik die nu niet ingeef. Maar goed, we kunnen dat weggetje met kuilen en gaten niet vinden voorbij de brug aan de rechtse kant totdat ik op een helder moment op de kaart zie dat er twee afritten op de snelweg zijn die Mesquite heten en ik er klakkeloos vanuit ben gegaan dat deze route vanaf de noordelijkse is geschreven. Het blijkt dus vanaf de andere kant. De oplettende lezer weet dus dat we voor de brug links moeten gaan en dat doen we dan ook en we zitten direct op een ooit geasfalteerd weggetje maar wat slecht wordt onderhouden. Op een gegeven moment wordt dit een gravel weg die ook nog wel te doen is ondanks de kuilen en rotsen die her en der uitsteken. Bij het bordje Devil's Troath (keel van de duivel) moeten we rechtsaf. Dat lijkt inderdaad een weg maar wel alleen omdat je kunt zien dat er meer mensen over hebben gereden maar verder vinden wij dit niet als weg kwalificeren. We worden door elkaar gehotst en gebotst en harder dan stapvoets kan hier echt niet. Er liggen grote keien die met punten uitsteken en die je niet kunt ontwijken omdat de " weg" simpel we niet breder is. We krijgen zo onze twijfels over Litttle Finland. Het is een heel mooi gebied met geweldig mooie rotsformaties in allerlei spook en spookjes figuren. Aangezien het niet zo veel mijlen zijn en ik hier sinds 2007 al heen wil besluiten we door te ploeteren. We rijden op een grote berg af waar duidelijk een apenkop in te zien is, als we daar zijn veranderd de weg in rood zacht zand. De weg wordt wel wat breder, gelukkig maar want we schuiven aardig weg van de weg. Hier is de snelheid ook niet zo hoog want we moeten de stenen ontwijken en af en toe zorgen dat we de rotswand die vlak naast de weg ligt niet raken. We stoppen een aantal keer om te plassen en voelen dat het enorm warm is. Het zou 38 graden worden in Mesquite dus dat zal wel aardig kloppen. Na 4 uur hobbelen krijgen we dan eindelijk de twee eenzame palmbomen in het vizier waar overgeschreven wordt in de beschrijving. We zorgen ervoor dat onze rugzak vol water zit en nemen de outdoor spullen ook mee. We zitten niet ver van de auto maar we willen veilig rond kunnen lopen. Ik leg Mike nog even uit hoe onze gifzuiger werkt want dat er slangen zitten weten we zeker omdat we die op de reis er naar toe een hebben gezien en gefotografeerd ook nog. Maar goed we lopen via een hele steile stoffige helling omhoog en gaan door de afrastering. Het gebied bestaat uit hele kwetsbare rode stenen figuren. De overige rotsen lijken nog het meest op enorme rode leistenen schijven, alles is nogal breekbaar en dat is goed te voelen en te zien. Wat je nog meer kunt voelen is de enorme hitte. Mike besluit nog een stukje verder door het gebied te lopen achter een paar rotsen maar ik bljf wat rondkijken waar ik ben. Ik vind het echt te warm en al ik eerlijk ben ook wat tegenvallen. Misschien komt dat door het lange rijden of doordat we verwend zijn geraakt door andere natuurgebieden, in ieder geval ben ik blij als Mike weer terug is en we naar de auto kunnen. De airco gaat vol aan en we vinden allebei dat de route die we gereden hebben om hier te komen mooier is dan het gebied zelf. Dit is nogal een uitspraak en er zullen vast een hele hoop mensen van het forum niet meer eens zijn. We beginnen aan de terug reis en hobbelen in twee uur naar Mesquite terug. Veel sneller omdat Mike het helemaal heeft gehad en omdat we nu weten wat er komen gaat. We besluiten dat we zoiets nooit meer gaan doen. Ten eerste omdat we een huurauto hebben die niet van de verharde weg af mag, ten tweede omdat we de rest van Amerika dat je vanaf het asfalt kunt zien ook mooi vinden en ten derde omdat het veel werk vergt om alle organen weer terug op zijn plaats te krijgen! We hebben wel lol gehad vandaag en dat is het belangrijkste en we kunnen weer wat van ons lijstje afstrepen. Wat we ook kunnen gaan strepen is de route van morgen, want dat is een 100 km lange dirtroad dwars door Escalante heen. Nadat Mike gesport heeft en allebei fris gedoucht zijn gaan we bij een nieuwe fifties diner eten. (denk daar maar eens over na) De hamburger van Mike en mijn lever met uien waren bijzonder lekker. Volgen mij hebben ze een hele kudde koeien geslacht en alle levers op mijn bord gelegd, ik krijg de helft nog niet op! We nemen in de hal van het restaurant wat folders mee van dingen die we in de omgeving kunnen doen om de dag van morgen te vulllen. Eigenlijk weet ik het al maar ik ben gek op die folders en neem ze lekker mee om in rond te kijken. Dan gaan we weer naar het casino en nemen wraak op het pak slaag dat we gisteren hebben gehad. Om half elf lopen we met dikke vette winst naar buiten en zijn we dankzij het spaarkaartje van het casino twee mokken, 2 maal een kwart liter whiskey, een fleece dekentje en een speaker voor de nieuwe tablet PC rijker. Weer een leuke geslaagde dag achter de rug en het is nog steeds lekker warm buiten. We gaan nog even kijken of de Subway broodjes zaak nog open is maar die blijkt dicht te zijn. We is er een enorme supermarkt nog open, gewoon 24 uur per dag. We halen daar wat broodjes en een lekker sapje. We vragen ons af of het rendabel is voor die super om open te zijn want aan de andere kant van het dorp zit ook nog een enorm grote super die ook 25 uur per dag open is. Het stadje is toch echt niet groter dan Boxtel, lijkt meer op Kerkdriel zelfs. We zijn gisteren trouwens in de ander super geweest en daar hebben we gekeken naar thee voor Karin en bodyspray en kauwgom voor een collega van Mike. We hebben de kauwgom inmiddels in de auto liggen de ander twee dingen blijven we naar kijken als we weer ergens aan het winkelen zijn. Als we om 11 uur op de kamer terug zijn besluiten we morgen zo lang mogelijk van de lekkere bedden te blijven genieten en rustig op te staan en in te pakken. Tot overmorgen want de morgennacht liggen we in " the middle of nowhere" en zal er wel geen internet zijn.

Dag 5 van Anaheim naar Mesquite

Vandaag staan we rustig op en pakken samen de spullen weer in de koffers. We nemen nog een ontbijtje bij het winkeltje in het hotel en gaan op weg voor een aardige autorit naar woestijnstadje Mesquite. We verwachten eigenlijk vet in de ochtend spits vast te komen staan rondom Los Angeles maar dat valt op zich wel mee. De stad in is wel heel wat drukker. Na ongeveer een uur rijden zijn we uit de drukte en kunnen we uit onze thermoskan met gekookt water een lekker Hollands bakkie koffie zetten. Nog een koekje er bij en rijden maar. Na 2,5 uur ruilen we van plaats en ga ik achter het stuur van onze Hyundai Santa Fee zitten. Mike moet eigenlijk nog een korte broek en wat T shirts hebben want door al het sporten wat hij doet is hij uit zijn shirts gegroeid. Op de grens van Californie en Nevada ligt Primm, dit is echt een stadje gebouwd voor de toeristen. De eerste grote casino's en een mega groot outletcentrum. Als we uitstappen voelen we voor het eerst de droge warmte van de woestijn! Dat beloofd nog wat te worden, wat een hitte. Mike gaat naar Nike, niet omdat het rijmt maar omdat ze daar van die shirts hebben waarin je droog blijft als je zweet. Hij koopt de halve winkel leeg en na wat schoenen voor mij gekeken te hebben vertrekken we weer richting Mesquite. Mike rijdt dwars door Las Vegas en we rijden braaf door, niet eens gestopt om even wat te gokken. Niet zo heel erg stoer als het klinkt hoor, want weten dat in Mesquite ook casino's zijn! hahaha. We zien van verre op een berg een kei mooi hotel liggen met gelige muren en een rood dak. Het past helemaal in de natuurlijke omgeving. Aangezien ons hotel Falcon Ridge heet bedachten we al dat dat het wel zou zijn. We zijn eignelijk wel verbaasd als het echt zo is. Chique de friemel hoor, beetje golf hotel, maar we worden vriendelijk ontvangen ondanks onze merkloze vakantie kleding. Ach, zo zijn ze hier, service en vriendelijkheid boven alles. Het bed is ook luxe, dus dat wordt weer op de grond slapen voor mij. Ze hebben lekkere dekbedden en als we even zijn wezen sporten (ja, serieus! ) in de fitnessruimte vraag ik bij de receptie om een extra dekbed om onder mijn nieuwe matrasje te leggen zodat ik helemaal lekker kan liggen. De receptionist pakt haar walkie talkie en vraagt iemand om een dekbed te brengen. Waarop die antwoord (hij wist niet dat ik erbij stond) kunnen ze de airco dan niet gewoon uit zetten ipv twee dekbedden. Ik vond het wel gevat en moet lachen maar krijg natuurlijk wel excuses van die man als hij hoort dat ik het nodig heb om op de grond te slapen. In de kamer gaan we lekker douchen en koffie drinken tot we uitgerust genoeg zijn om naar de Sushi tent te rijden. Ik vind dat zo lekker en Mike gaat trakteren omdat ik in mijn uppie de schuur had opgeruimd voor we weggingen. LEKKER dat het was! En gezellig. Hierna gaan we naar het Eureka casino en verspelen ons geld tot op de laatste dollar maar we hebben lol gehad dat is het belangrijkste. We gaan lekker slapen onder onze dekbedjes en dat gaat erg goed moet ik zetten. We moeten morgen vroeg op om de hitte voor te bijven.

Dag 4 Disney Adventureland California

Zoooo, we zijn net terug op de kamer en het is kwart over negen 's avonds. Misschien gaan we pas om 10 uur slapen vanavond... Vanochtend heel relaxt opgestaan en een mini muffin in het hotel op met koffie op de kamer vooraf, die ik gehaald had bij de receptie. We gaan weer met de shuttle naar het park en komen rond kwart voor 10 in een heel ander park aan dan we kennen. Er zijn een aantal meertjes, hele mooie panden en attracties en een enorm reuzenrad met een grote Mickey Mouse kop erop. We rennen nog net niet met de meute mee naar de Toy Story attractie. Dit is mijn favoriet, en normaal gesproken versla ik Mike met dit spelletje, maar vandaag is een historische dag. Mike heeft voor het eerst mij verslagen bij Toy Story. Nadat ik mijn nederlaag had toegegeven zijn we de onderwater attractie van Ariel gaan doen, een kinderding maar mooi gemaakt en mooie muziek. Daarna had Mike honger en zijn we fatsoenlijk gaan ontbijten aan een van de meertjes en hebben we de mussen en de eendjes gevoerd. Mike zijn scrambled eggs zaten in een klein rond brood met een gat erin maar was niet lekker, het bleek zuurdesem maar die beestjes vonden het prima. Toen zijn we via een bakkerij demonstratie van die ronde broden naar de tekenafdeling gegaan. Volgende maand wordt er een groot gedeelte geopend in dit park dat alles te maken heeft met de films Cars. Ook krijgt het grote gebied bij de ingang een nieuwe look, die stond namelijk helemaal ommuurt met houten wanden. In de ruimte de we bezochtten stonden ontwerp tekeningen en maquettes van het geheel. Aangezien we dit gaan missen, die feestlijke opening, moeten we wel een keer terug bedachten we. Hierna zijn we het kinder-kinder gedeelte in gegaan en zijn via een hele kinderlijke attractie naar de Tower of Terror gegaan. De Tower of Terror is een hoog gebouw en van binnen in gericht als een hotel uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Het verhaald is dat er een mankement in de lift zit en dat wij in die lift terecht zijn gekomen. De wachtrij ging via een gewone lift naar een loopgedeelte van ca 1,5 meter breed en een groot aantal meters boven de grond. Nu ben ik daar niet zo'n fan van en kreeg ik al een hartslag van 300 ofzo. Toen gingen we met 37 man die lift in waar je gewoon in zit met een riem om, zoals in een auto maar dan alleen dat stuk om je buik. Dan gaat de deur dicht en ga je een aantal verdiepingen omhoog. De deur gaat open en er komt een korte spookachtig verhaaltje. Het licht gaat ui en de lift valt een eind naar beneden. Stopt even en valt weer verder, schiet weer omhoog en de deuren gaan open. Jehebt in enen een fantastisch uitzicht over Anaheim, heb ik van horen zeggen. Ik ben inmddels zo geschrokken dat ik niet veel meer denk alleen; hoe kan ik zorgen dat ik niet nog hoger uit mijn stoel kom. Mike houdt inmiddels mijn armen vast want die zag dat ik mijn armen omhoog had toen we naar beneden vielen en dat is niet goed voor mij om dit ongecontroleerd zo hoog te doen. Dan gaat de liftdeur weer dicht, vallen weer een eind, stoppen even, vallen weer, gaan omhoog, deur weer open en vallen weer, vallen weer. Inmddels heb ik rechtS een of ander ijzeren handle vast (of was het een andere gast? ) en links Mike zijn broekspijpen, zijn been was bijna blauw zo hard heb ik geknepen. Echt ik was bijna in paniek en wilde direct de lift uit toen we eindelijk stil stonden, niets netjes op de beurt wachten of kinderen voor laten gaan. Gewoon douwen op zijn Hollands en de openlucht in. Ik snap echt niet dat er mensen zijn die dit leuk vinden! !!!!!! Gelukkig komen we nu langs leuke attracties zoals we die kennen van Orlando, de Muppets en Soarin. De Monster Inc hier is heel anders maar zo leuk dat we hem twee keer doen, er is toch bijna geen wachttijd. Via een vette lunch in een vliegtuighangaar nog even lekker nat geworden in een wldwaterbaan, althans Mike dan want ik zag in de verte een waterval van een aantal meter waar je weer vanaf ging en had het wel even gehad met los komen van de stoel enzo. Mike is tot op zijn ondergoed nat maar dat geeft niet want we zijn toch op weg naar het hotel. De shuttlebus is er snel en we gaan even opdrogen en liggen op de kamer. Daarna zijn we bij dezelfde tent als gisteren gaan eten omdat daar tegenover een grote supermarkt zit en we daar een koelbox en water moesten halen voor de lange autorit van morgen. We zorgen ook alvast voor het standaard autovoer; chips, koekjes, kauwgom, allemaal nodig om ons op peil te houden. Het is pas 7 uur als we wegrijden bij de supermarkt. OP internet had ik het adres van de grootste minigolfbaan van de Verenigde Staten gevonden, het lag op 7 mijl van ons hotel en we besluiten om daar nog even een rondje te gaan midgetgolfen. Helaas voor mij heeft Mike me alweer verslagen met een spelletje vandaag. Ik wil geen smoesjes verzinnen maar het komt vast door mijn tenniselleboog, mijn blonde haar of de lichtval op de baan. ...We zijn nu op de kamer terug en ik gebruik nog gauw even de code om dit te typen. Morgen wordt het een lange dag in de auto en bloedheet op de eindbestemming. Het is er 40 graden! We bloggen als we weer kunnen, groetjes uit de USA.

Dag 3 Disneyland Anaheim

Even een berichtje vooraf... Ik kon het internet niet eerder op omdat we een of andere code moesten hebben van het hotel. Het eerste signaal was blijkbaar van een andere gast hier die vertrokken is en ik was telkens te lui / moe om het " hele eind " naar de receptie te lopen. Vanacht was ik alweer om 5 uur wakker dus ben ik om half 7, fit als een hoentje (zijn niet zo fit als ze eruit zien) even een code wezen halen. Toen eerste de andere twee dagen met kunst en vliegwerk in de blog geplakt en nu dan de eerste vers van de pers in de blog... Dag 3, vandaag zijn we naar Disney in Anaheim geweest. Er zijn hier twee parken, eigenlijk dezelfde als die in Parijs. We kopen voor 4 dollar pp een kaartje voor de shuttle bus naar het park. Het is maar een stukkie maar we bedenken ons dat we vanavond als we klaar zijn vast geen puf of zin meer hebben om terug te lopen dus hup met de shuttle. Ook altijd leuk om met andere mensen in contact te komen. Bij het park blijkt dat Disneyland om 9 uur open gaat en Disneyadventures om 10 uur. Aangezien het 9 uur is, is de keuze snel gemaakt. We beginnen in het gedeelte dat Tomorrow Land heet, hier vind je de futuritische attracties. Buzz Lightyear en Star Tours lijken op die we kennen uit Orlando maar zijn toch wat anders. Dan scoren we een ontbjtje en blijken eerste rang te zitten voor de Jedi training voor kinderen (en vaders die eigenlijk ook nog wel mee hadden willen doen zo te zien) Met een hoop lawaai en fantastische muziek komen er een aantal mannen op met bruine capen, bekend van de film Star Wars. De kinderen worden uitgekozen en krijgen ook een cape en een plastic uitgeschuifbaar zwaard waarmee wordt geoefend op een duel tegen de slechteriken. We staan op en willen door lopen als plots het hele gebied als een groot podium omhoog gaat en er Warriors, een ons onbekende slechterik en Darth Vader naar boven komen. Er volgt een demonstratie zwaard vechten voor gevorderen en dan mogen de kinderen om de beurt tegen een van de mannen vechten. Het is mooi om te zien maar we lopen weer verder. De bobslee baan is helaas dicht, dat is jammer want dat zou een nieuwe attractie voor ons zijn geweest. Dan gaan we naar het kindergedeelte waar een groot gebied helemaal is vol gebouwd met panden die eruit zien zoals een striptekenaar het zou tekenen, het is echt voor kinderen maar wij vinden het kei leuk om te zien. Een hotdog stand die in een getekend hondenhok zit, auto's met slappebanden alsof ze getekend zijn, mooi kleuren en lekkere slush puppies in de stralende zon. De attractie hier had een lange wachtrij, maar binnen uit de zon dus die hebben we gedaan om af te koelen. Tijdens de lunch schuiven wij bij een moeder en een kind aan om in de schaduw te kunnen eten. We zijn wel goed in geschmeerd maar voelen dat we uit de zon moeten blijven. De rest van de dag zien we attracties die dezelfde naam hebben als die uit Orlando maar toch wat anders zijn. Kei leuk, we zien ook nog een nieuwe attractie (voor ons dan) Indiana Jones waarin we in een Jeep op en neer en heen en weer geschud worden (zou de vuile was zich zo voelen in de wasmachine? ) Alweer een extraatje voor mij want ook hier kan ik me niet vast houden, gelukkig kom ik er nu ook weer zonder blauwe plekken uit, het was echt geweldig! Een hele oude attractie is Mr Toad, die bestaat niet meer in Florida en de Disney fans op het forum hebben het altijd over deze attractie en dat ze het jammer vinden dat hij weg is.... Ach voor een keer was hij leuk. Als we aan zomaar een medewerker de weg vragen ergens naar toe in het park krijgen we een algemen fast pass, die is een kaartje dat je kunt gebruiken voor welke attractie dan ook om met hele grote voorrang ergens in te mogen, een soor VIP zeg maar. Wat zijn we weer verwend! En we genieten ervan. Om half 7 houden we het voor gezien en lopen we terug naar de shuttle bus. In het hotel vragen we een lekker eettentje en vinden uiteindelijk zelf wat een Outback steakhouse, een keten waar van we weten dat het eten goed is. De steak van Mike en kipfilet met chapignons, oja en natuurlijk gesmolten kaas, van Caroline was lekker. Het bier koud en de cola heerlijk zonder ijsklontjes. We staan met een goed half uur buiten en vertrekken naar het hotel. Ik zoek alweer niet naar de receptie te lopen voor een internet kaart dus gaan we samen even America got talent kijken. Apart om dat hier een te zien. Om 9 uur (toch weer een uurtje later dan gisteren) gaat bij mij het licht uit, op de kamer wat later. Afijn nu is het dus ochtend en weten jullie dat ik inmiddels wel direct op de blog kan doordat ik de code ben wezen halen. Vandaag gaan we de laatste dag naar Disney, nu naar Adventureland, ben heel erg benieuwd en wil heel graag de Toy Story attractie doen, ookal heb ik een tenniselleboog overgehouden van het gepoets voordat we op vakantie gingen. Kan iemand uitleggen waarom dat vrouwen het huis schoon willen hebben voor ze op vakantie gaan? ?? Tot vanavond.

Dag 2 VIP tour Universal Studio's Hollywood

Om 7 uur ging de wekker, niet dat we hem nodig hadden hoor, want ik was al om 4 uur klaar wakker. Lang leven het tijdsverschil! Of was het toch van enthousiasme voor de dagen die komen gaan? Ik weet het niet maar kon in ieder geval wel lekker even de eerste tekst van de vakantie typen, niet in de blog zelf want Mike heeft me pas om 5 uur s ochtends uitgelegd hoe ik contact kan maken met internet. Toen hij dat had gedaan ben ik gaan sorteren wat er uit de koffers naar de auto kon en wat waar in blijft zitten voor de rest van de vakantie. Tijdens het douchen moest ik heen en weer rennen om nat te worden, niet omdat ik plotsklaps enorm slank ben en anders geen waterstraal op mijn lijf krijg maar omdat de waterdruk nihil is. Echt lekker douchen is er in dit hotel niet bij maar dat maakt niet uit. Nadat we wat chocomel met een mini muffin op hadden zijn we om 8 uur richting Universal gereden. We komen eerst dwars door het centrum van Los Angeles en herkennen de wegen van Hollywood waar we twee jaar geleden naar toe zijn geweest. Bij Universal Studio's mogen we gratis Valet parking doen. Je rijdt de auto dan ongeveer voor de ingang en een medewerker neemt de auto dan mee om hem te parkeren, later geef je hem het bonnetje en komt hij de auto weer naar je terug brengen. Voor het park mogen we over een rode loper de bordjes VIP guests volgen en worden we in een aparte ruimte door drie mensen ontvangen. We krijgen een kaartje om gehangen en mogen met de lift naar boven waar een dame een ontbijtbuffet verzorgt met allerlei broodjes, goede koffie voor Amerikaanse begrippen, jus d orange en wegwerp regenjassen. Later wordt duidelijk dat dat voor een van de attracties is waar we ingaan. Onze gids voor de dag is Chris. Hij brengt ons samen met nog 14 mensen naar een prive "debielen busje" waar Ken de chauffer al in zit. Universal studio's is een pretpark maar ook de grootste werkende studio van LA. Ze zijn 4 keer groter dan de studio die daarna komt. We beginnen met een tour door het studio gedeelte. Mike en ik zitten eerste rang op de achterbank waar we acheruit gekeken mooie foto's kunnen nemen omdat daar geen glas zit. We zien de hotsets =werkende sets van Parenthood en Desperate housewifes, we mogen er in rondlopen en er worden veel dingen uitgelegd ove films en tv series. Mike vind het meer dan geweldig en is zo blij als een kind met de snoeptrommel. Chris legt in het buiten gedeelte uit dat er in een bepaalde straat of straatbeeld diverse films zijn opgenomen op de tv schermpjes in het busje wordt dat telkens afgespeeld, wat alles nog eens veel interessanter maakt. We zien een overstroming, auto's die racen en in brand vliegen, King Kong springt op en over ons busje, we maken een aardbeving mee als we onder de grond zijn en mogen rondneuzen in een magazijn waar alle filmattributen liggen. Van bolletje garen tot Egyptische beelden, van ET tot de dinosaurussen uit Jurassic park, alles ligt er er kan gehuurd of gebruikt worden door de studio of door andere studio's die hier een ruimte huren. Dan gaan we voor de luxe lunch met vers bereidde vlees en vis gerechten nog eerst in de Simpson's attractie. Je zit met zijn achten in soort auto die voor een enorm scherm omhoog gaat. Alles wat er gebeurd in de film voel je dan als beweging, een achtbaan en een vrije val, snel staan en heen en weer geschud worden, leuk, leuk, leuk, leuk. Na de lunch, waarbij Mike en ik de gezonde dingen hebben gegeten, zijn we eerst door het house of horrors heen gelopen. Hier zijn allerlei sets uit horrorfilms neergezet waar de slechterikken uit de films je de stuipen op het lijf jagen. Het zijn soms poppen maar vaak ook echte mensen met enorm goede make up die plots voor je springen. Het leuke is dat de spelers die je gewoon ziet je toch ook nog aan het schrikken krijgen, het is lachen gieren brullen, ook omdat de twee Deense meisjes bij ons in de groep niet meer verder durven op een bepaald moment. Nadat iedereen levend buiten is gaan we naar een show waarin de film Waterworld wordt nagespeeld met veel stunts, vuur en natuurlijk water!  De preshow hier is ook heel erg grappig en lekker Amerikaans met een hoop gegil en....water. Dan gaan we te voet het hele park door en met enorme overdekte roltrappen langs de heuvel af naar het lagere gedeelte van het park, waar ook de studio's zijn. Hier gaat iedereen in een wildwaterbaan en een achtbaan in het donker, ik blijf heel verstandig bij de tas en de camera. Eind mei gaat er een nieuwe attractie open, Transformers, als VIP gasten mogen we er toch in, twee keer achter elkaar zelfs. Je zit in een karretje met 8 personen en dat rijdt, zweeft en draait. Voor je is een enorm scherm dat rondom een stad projecteert waarin de Transformers oorlog aan het voeren zijn, jij bent ook een van de spelers die vernietigd moet worden, dus voel je als er wat op je springt, of als je wordt weggegooid. Helemaal geweldig, voor mij een extra beweging omdat ik de stangen, waaraan iedereen zich vasthoudt tijdens de rit, niet kan vasthouden dus ik ga met mijne lijf los van de stoel van links naar rechts en van achteren naar voren. Dan is de tour afgelopen, het is 4 uur. Chris legt uit dat we met het pasje de rest van de dag met voorrang overal in mogen. We doen alleen Shrek 4D nog. Vier D is 3D met water, rook, geur en bewegings effecten om net te doen als jij ook in de film zit. Nadat we nog wat drankjes hebbeb gekocht zijn we terug naar het hotel gegaan. We zijn moe van het tijdsverschil, de dag zelf maar ook vanwege het WARME WEER! Jippie, lekker zonnetje, heerlijk briesje van de oceaan erbij en je hebt gelijk almeen ag die niet meer stuk kan. Op de kamer eet Mike een halve pizza en ik 8 kippevleugeltjes. We zijn zo moe dat we niet meer lusten en gaan om 8 uur slapen. Om half een ben ik wakker en bedenk me dat ik mooi de blog bij kan werken, ik weet nu hoe internet aan moet.... Helaas, helaas, die ene die we gisteren oppikte is blijkbaar weg, dus begin ik weer in word te typen. Mike is ook nog een kwartiertje wakker om half twee en ziet mij achter de tablet zitten. Hij denkt dat het 4 uur is, wat wel zou kunnen kloppen als we, net als thuis, om 11uur waren gaan slapen. Maar goed, de cola smaakt best lekker nu en de kamertemperatuur is ook weer wat gezakt, het verhaal van vandaag is klaar dus ik denk dat ik maar eens een bouquet boekje ga lezen, altijd spannend weer. Tot morgen bij vast weer een leuke dag.

Dag 1 Amsterdam - Los Angeles

De reis is heel goed begonnen. We hebben eerst uitgeslapen tot half 9, en zijn toen op ons gemakkie naar Schiphol gegaan. De auto was snel geparkeerd op P3, de shuttle bus naar Schiphol zelf stond klaar en het inchecken ging best snel, ondanks dat het knetter druk was. Na een lekker broodje, vers geperste jus en een Cappucinootje hebben we nog een speciaal hoesje gekocht voor de nieuwe tablet pc. Hierna waren de € op en zat er niets anders op dan naar de USA te vertrekken om de zuurverdiende $ uit te gaan geven. De KLM vlucht was vol maar ging soepeltjes en goed op tijd. Op Londen Heatrow moesten we met een bus van de ene naar de andere terminal en nog naar de balie van Air NewZealand om in te checken. Ook hier zat weer alles mee en we zaten al snel te wachten met uitzicht op ons vliegtuig. De economy sky couch klasse biedt speciale voetsteunen en de mogelijkheid om alle soorten laptops, iPod, MP3 spelers etc op te laden. Heel handig, zeker als je er aan denkt om een juiste stekker verloop mee te nemen.... Gelukkig hadden ze een zeer uitgebreid entertainment systeem aan iedere stoel, dus hebben we ons op de 11 uur durende vlucht niet hoeven te vervelen. De service aan boord was erg goed en het eten ook, We landden keurig op tijd op LAX airport. Binnen een half uur zijn we door de homeland secrurity ondervraagd, door de douane gegaan, koffers van de band  gepakt en met de shuttle bus naar de Car rental gegaan. Het was naar ons gevoel half 5 s nachts en als twee veertigers voelden we dat aardig in de benen en de rest van het lijf. We moesten nog 35 minuten rijden naar het hotel maar we deden er 50 over, lees we reden fout en zaten gevangen in metropool Los Angeles waar een taxi chauffeur desgevraagd ons weer de goede kant op stuurde. Het hotel was daarna gelukkig snel gevonden. Disneyland had een speciaal vuurwerk voor ons afgestoken, toch leuk dat ze weten dat we komen en op nog geen 2 kilometer van het park afzitten. We hebben er maar kort na staan kijken en zijn ingecheckt. Na wat gerommeld te hebben op de kamer gingen we om 22.00 uur slapen, dat is dan 7uur s ochtends Nederlandse tijd. Na 6 uurtjes geslapen te hebben heb ik alvast deze tekst getypt in een word programma omdat niet weet waar het icoontje van de wifi internet zich bevindt op de nieuwe tablet :-). Hoef ik hem straks alleen maar in te plakken. Over twee gaan we opstaan om naar Universal Studio's te gaan. Tot later!