Dag 6 Dirtroad naar Little Finland (Hogoblins playground)

Om zes uur gaat de wekker, we zijn al wakker maar blijkbaar moest de gast die voor ons in deze kamer zat om 6 uur op. We krijgen pas naar drie herhalingen de wekker echt uit. Om half 7 zitten we in de auto om zo voor de hitte in Little Finland te kunnen zijn. Het is ongeveer 2 uur rijden. Thuis heb ik een een beschrijving op papier gezet met GPScoordinaten, een speciale landkaart gekopieerd en de route in de nieuwe GPS geladen. Het wordt onze eerste ervaring met een GPS en wat voor een. Nadat we hebben getankt en ons van het nodige (vr)eetgerei te hebben voorzien gaan we op pad. Er stond dat we na de brug meteen naar rechts toe moesten, maar daar is geen weg. In de GPS zit de route maar ik kan hem niet meer vinden, ben een beetje blond want hij zit erin maar ik weet niet meer hoe ik hem eruit kan krijgen. O, o, o, ik weet wel hoe ik de coordinaten in kan geven en als ik dat doe voor het eerste punt bij de brug laat hij ook de tekst Little Finland zien terwijl ik die nu niet ingeef. Maar goed, we kunnen dat weggetje met kuilen en gaten niet vinden voorbij de brug aan de rechtse kant totdat ik op een helder moment op de kaart zie dat er twee afritten op de snelweg zijn die Mesquite heten en ik er klakkeloos vanuit ben gegaan dat deze route vanaf de noordelijkse is geschreven. Het blijkt dus vanaf de andere kant. De oplettende lezer weet dus dat we voor de brug links moeten gaan en dat doen we dan ook en we zitten direct op een ooit geasfalteerd weggetje maar wat slecht wordt onderhouden. Op een gegeven moment wordt dit een gravel weg die ook nog wel te doen is ondanks de kuilen en rotsen die her en der uitsteken. Bij het bordje Devil's Troath (keel van de duivel) moeten we rechtsaf. Dat lijkt inderdaad een weg maar wel alleen omdat je kunt zien dat er meer mensen over hebben gereden maar verder vinden wij dit niet als weg kwalificeren. We worden door elkaar gehotst en gebotst en harder dan stapvoets kan hier echt niet. Er liggen grote keien die met punten uitsteken en die je niet kunt ontwijken omdat de " weg" simpel we niet breder is. We krijgen zo onze twijfels over Litttle Finland. Het is een heel mooi gebied met geweldig mooie rotsformaties in allerlei spook en spookjes figuren. Aangezien het niet zo veel mijlen zijn en ik hier sinds 2007 al heen wil besluiten we door te ploeteren. We rijden op een grote berg af waar duidelijk een apenkop in te zien is, als we daar zijn veranderd de weg in rood zacht zand. De weg wordt wel wat breder, gelukkig maar want we schuiven aardig weg van de weg. Hier is de snelheid ook niet zo hoog want we moeten de stenen ontwijken en af en toe zorgen dat we de rotswand die vlak naast de weg ligt niet raken. We stoppen een aantal keer om te plassen en voelen dat het enorm warm is. Het zou 38 graden worden in Mesquite dus dat zal wel aardig kloppen. Na 4 uur hobbelen krijgen we dan eindelijk de twee eenzame palmbomen in het vizier waar overgeschreven wordt in de beschrijving. We zorgen ervoor dat onze rugzak vol water zit en nemen de outdoor spullen ook mee. We zitten niet ver van de auto maar we willen veilig rond kunnen lopen. Ik leg Mike nog even uit hoe onze gifzuiger werkt want dat er slangen zitten weten we zeker omdat we die op de reis er naar toe een hebben gezien en gefotografeerd ook nog. Maar goed we lopen via een hele steile stoffige helling omhoog en gaan door de afrastering. Het gebied bestaat uit hele kwetsbare rode stenen figuren. De overige rotsen lijken nog het meest op enorme rode leistenen schijven, alles is nogal breekbaar en dat is goed te voelen en te zien. Wat je nog meer kunt voelen is de enorme hitte. Mike besluit nog een stukje verder door het gebied te lopen achter een paar rotsen maar ik bljf wat rondkijken waar ik ben. Ik vind het echt te warm en al ik eerlijk ben ook wat tegenvallen. Misschien komt dat door het lange rijden of doordat we verwend zijn geraakt door andere natuurgebieden, in ieder geval ben ik blij als Mike weer terug is en we naar de auto kunnen. De airco gaat vol aan en we vinden allebei dat de route die we gereden hebben om hier te komen mooier is dan het gebied zelf. Dit is nogal een uitspraak en er zullen vast een hele hoop mensen van het forum niet meer eens zijn. We beginnen aan de terug reis en hobbelen in twee uur naar Mesquite terug. Veel sneller omdat Mike het helemaal heeft gehad en omdat we nu weten wat er komen gaat. We besluiten dat we zoiets nooit meer gaan doen. Ten eerste omdat we een huurauto hebben die niet van de verharde weg af mag, ten tweede omdat we de rest van Amerika dat je vanaf het asfalt kunt zien ook mooi vinden en ten derde omdat het veel werk vergt om alle organen weer terug op zijn plaats te krijgen! We hebben wel lol gehad vandaag en dat is het belangrijkste en we kunnen weer wat van ons lijstje afstrepen. Wat we ook kunnen gaan strepen is de route van morgen, want dat is een 100 km lange dirtroad dwars door Escalante heen. Nadat Mike gesport heeft en allebei fris gedoucht zijn gaan we bij een nieuwe fifties diner eten. (denk daar maar eens over na) De hamburger van Mike en mijn lever met uien waren bijzonder lekker. Volgen mij hebben ze een hele kudde koeien geslacht en alle levers op mijn bord gelegd, ik krijg de helft nog niet op! We nemen in de hal van het restaurant wat folders mee van dingen die we in de omgeving kunnen doen om de dag van morgen te vulllen. Eigenlijk weet ik het al maar ik ben gek op die folders en neem ze lekker mee om in rond te kijken. Dan gaan we weer naar het casino en nemen wraak op het pak slaag dat we gisteren hebben gehad. Om half elf lopen we met dikke vette winst naar buiten en zijn we dankzij het spaarkaartje van het casino twee mokken, 2 maal een kwart liter whiskey, een fleece dekentje en een speaker voor de nieuwe tablet PC rijker. Weer een leuke geslaagde dag achter de rug en het is nog steeds lekker warm buiten. We gaan nog even kijken of de Subway broodjes zaak nog open is maar die blijkt dicht te zijn. We is er een enorme supermarkt nog open, gewoon 24 uur per dag. We halen daar wat broodjes en een lekker sapje. We vragen ons af of het rendabel is voor die super om open te zijn want aan de andere kant van het dorp zit ook nog een enorm grote super die ook 25 uur per dag open is. Het stadje is toch echt niet groter dan Boxtel, lijkt meer op Kerkdriel zelfs. We zijn gisteren trouwens in de ander super geweest en daar hebben we gekeken naar thee voor Karin en bodyspray en kauwgom voor een collega van Mike. We hebben de kauwgom inmiddels in de auto liggen de ander twee dingen blijven we naar kijken als we weer ergens aan het winkelen zijn. Als we om 11 uur op de kamer terug zijn besluiten we morgen zo lang mogelijk van de lekkere bedden te blijven genieten en rustig op te staan en in te pakken. Tot overmorgen want de morgennacht liggen we in " the middle of nowhere" en zal er wel geen internet zijn.