Dag 4 Disney Adventureland California

Zoooo, we zijn net terug op de kamer en het is kwart over negen 's avonds. Misschien gaan we pas om 10 uur slapen vanavond... Vanochtend heel relaxt opgestaan en een mini muffin in het hotel op met koffie op de kamer vooraf, die ik gehaald had bij de receptie. We gaan weer met de shuttle naar het park en komen rond kwart voor 10 in een heel ander park aan dan we kennen. Er zijn een aantal meertjes, hele mooie panden en attracties en een enorm reuzenrad met een grote Mickey Mouse kop erop. We rennen nog net niet met de meute mee naar de Toy Story attractie. Dit is mijn favoriet, en normaal gesproken versla ik Mike met dit spelletje, maar vandaag is een historische dag. Mike heeft voor het eerst mij verslagen bij Toy Story. Nadat ik mijn nederlaag had toegegeven zijn we de onderwater attractie van Ariel gaan doen, een kinderding maar mooi gemaakt en mooie muziek. Daarna had Mike honger en zijn we fatsoenlijk gaan ontbijten aan een van de meertjes en hebben we de mussen en de eendjes gevoerd. Mike zijn scrambled eggs zaten in een klein rond brood met een gat erin maar was niet lekker, het bleek zuurdesem maar die beestjes vonden het prima. Toen zijn we via een bakkerij demonstratie van die ronde broden naar de tekenafdeling gegaan. Volgende maand wordt er een groot gedeelte geopend in dit park dat alles te maken heeft met de films Cars. Ook krijgt het grote gebied bij de ingang een nieuwe look, die stond namelijk helemaal ommuurt met houten wanden. In de ruimte de we bezochtten stonden ontwerp tekeningen en maquettes van het geheel. Aangezien we dit gaan missen, die feestlijke opening, moeten we wel een keer terug bedachten we. Hierna zijn we het kinder-kinder gedeelte in gegaan en zijn via een hele kinderlijke attractie naar de Tower of Terror gegaan. De Tower of Terror is een hoog gebouw en van binnen in gericht als een hotel uit de jaren 30 van de vorige eeuw. Het verhaald is dat er een mankement in de lift zit en dat wij in die lift terecht zijn gekomen. De wachtrij ging via een gewone lift naar een loopgedeelte van ca 1,5 meter breed en een groot aantal meters boven de grond. Nu ben ik daar niet zo'n fan van en kreeg ik al een hartslag van 300 ofzo. Toen gingen we met 37 man die lift in waar je gewoon in zit met een riem om, zoals in een auto maar dan alleen dat stuk om je buik. Dan gaat de deur dicht en ga je een aantal verdiepingen omhoog. De deur gaat open en er komt een korte spookachtig verhaaltje. Het licht gaat ui en de lift valt een eind naar beneden. Stopt even en valt weer verder, schiet weer omhoog en de deuren gaan open. Jehebt in enen een fantastisch uitzicht over Anaheim, heb ik van horen zeggen. Ik ben inmddels zo geschrokken dat ik niet veel meer denk alleen; hoe kan ik zorgen dat ik niet nog hoger uit mijn stoel kom. Mike houdt inmiddels mijn armen vast want die zag dat ik mijn armen omhoog had toen we naar beneden vielen en dat is niet goed voor mij om dit ongecontroleerd zo hoog te doen. Dan gaat de liftdeur weer dicht, vallen weer een eind, stoppen even, vallen weer, gaan omhoog, deur weer open en vallen weer, vallen weer. Inmddels heb ik rechtS een of ander ijzeren handle vast (of was het een andere gast? ) en links Mike zijn broekspijpen, zijn been was bijna blauw zo hard heb ik geknepen. Echt ik was bijna in paniek en wilde direct de lift uit toen we eindelijk stil stonden, niets netjes op de beurt wachten of kinderen voor laten gaan. Gewoon douwen op zijn Hollands en de openlucht in. Ik snap echt niet dat er mensen zijn die dit leuk vinden! !!!!!! Gelukkig komen we nu langs leuke attracties zoals we die kennen van Orlando, de Muppets en Soarin. De Monster Inc hier is heel anders maar zo leuk dat we hem twee keer doen, er is toch bijna geen wachttijd. Via een vette lunch in een vliegtuighangaar nog even lekker nat geworden in een wldwaterbaan, althans Mike dan want ik zag in de verte een waterval van een aantal meter waar je weer vanaf ging en had het wel even gehad met los komen van de stoel enzo. Mike is tot op zijn ondergoed nat maar dat geeft niet want we zijn toch op weg naar het hotel. De shuttlebus is er snel en we gaan even opdrogen en liggen op de kamer. Daarna zijn we bij dezelfde tent als gisteren gaan eten omdat daar tegenover een grote supermarkt zit en we daar een koelbox en water moesten halen voor de lange autorit van morgen. We zorgen ook alvast voor het standaard autovoer; chips, koekjes, kauwgom, allemaal nodig om ons op peil te houden. Het is pas 7 uur als we wegrijden bij de supermarkt. OP internet had ik het adres van de grootste minigolfbaan van de Verenigde Staten gevonden, het lag op 7 mijl van ons hotel en we besluiten om daar nog even een rondje te gaan midgetgolfen. Helaas voor mij heeft Mike me alweer verslagen met een spelletje vandaag. Ik wil geen smoesjes verzinnen maar het komt vast door mijn tenniselleboog, mijn blonde haar of de lichtval op de baan. ...We zijn nu op de kamer terug en ik gebruik nog gauw even de code om dit te typen. Morgen wordt het een lange dag in de auto en bloedheet op de eindbestemming. Het is er 40 graden! We bloggen als we weer kunnen, groetjes uit de USA.