Vanochtend voor de verandering maar weer eens vroeg opgestaan om de hitte een beetje te omzeilen en omdat we gewoon weer veel willen zien vandaag.
Na een dik uurtje rijden zijn we bij Wormsloe, dit is een ruïne van een van de eerste plantage huizen die gebouwd zijn in South Carolina. De rune is verder niet interessant maar de oprijlaan is echt schitterend en het mooie daarvan is dat iedereen hem vast wel kent uit de films en TV series. Telkens als je een plantage eigenaar met paard (en wagen) zijn oprij laan op ziet rijden met links en rechts oude eiken die over het pad heen hangen kun je er donderop op zeggen dat het deze laan is. We staan om 3 minuten voor de openingstijd de oude ingang door het hek heen te gluren en foto's te maken. Dan zien we een medewerkster en die doet voor ons de poort open. Ik had gelezen dat de film die in het bezoekerscentrum verderop wordt vertoond ook interessant is dus kopen we entree kaartjes. Ik merk dan dat de batterij van mijn camera helemaal leeg is (dombo, die ik ben) en vraag of hij bij haar op het kantoor op de lader mag. Natuurlijk mag dat en we gaan verder met Mike zijn camera.
De film vertelt over de eerste "lading" pioniers uit Engeland waarvan slechts een familie het overleeft heeft na 5 jaar. Het is een heel erg duidelijk verhaal en erg interessant. Buiten gekomen lopen we eerst naar een nagebouwd stukje kamp maar dat is niet zo boeiend, ook de verderop gelegen ruïne van het eerste huis maakt geen indruk. Wat wel indrukt maakt is de slang die midden op het pad ligt en waar Mike zo overheen stapt. Het is een knal gif groen dingetje, centimeter of 40 denk ik en net iets dikker als een dikke pen. Ik geef een gil, zeker wanneer de slang ook nog gaat bewegen. Getverderrie, mijn wens om ooit eens een ratelslang in het echt te zien is nu wel voorbij. Wat een engerds als ze bewegen ! Bij het bezoekerscentrum is een ranger die weet uit te leggen dat het een Glasssnake is, dat is mooi maar ik wil hem echt niet meer zien.
We rijden door naar, wat voor mij een grote wens was ooit te zien, Bonaventure Cemetery. Dit is een begraafplaats die eerst bij een plantage hoorde maar die later gewoon openbaar is geworden. Hier staan in het oudste gedeelte, helemaal achteraan vlakbij de rivier, hele mooie graf monumenten tussen oude bomen waar allemaal " Spanish moss" (tilansia) aan hangt. Het geeft een spookachtige sfeer. Dit kerkhof speelt ook een grote rol in de film Midnight in the garden of good and evil, die Mike en ik speciaal nog hebben gekeken voordat we op vakantie gingen. Het is mooi, maar veel groter dan ik dacht. We maken wat foto's van in onze ogen de mooiste monumenten en gaan dan door naar het centrum van Savannah.
We zijn mooi een uur te vroeg, dus gaan we eerst maar eens wat eten. Een pizzaria is snel gevonden en als we de deur open doen blijkt het druk en lekker koel. Terwijl het buiten uitgestorven leek en erg heet. We pakken allebei een kleine pizza. Stom, want de serveerster adviseerde nog de medium maat de delen, en hielden dus allebei een flink stuk over dat we; nee, dank u ik hoef geen " doggy bag" , maar weer weg lieten gooien.
We ontmoeten onze privé gids Bobby Davis op een van de mooie pleinen in de historische binnen stad. Het is een vrolijke vent die plat Amerikaans uit het Zuiden praat. Hij legt ons heel beeldend uit hoe nu de Amerikaanse Burgeroorlog is ontstaan, wie tegen wie vocht en hoe het zuiden het noorden zolang mogelijk probeerde af te houden of te treiteren. Het is meer dan heet en we zoeken vaak de schaduw uit maar wat is het het allemaal toch waard. Een hoogtepunt van de vakantie, historisch boeiend, gezellig met Bobby, ontspannend omdat hij nu alles voor ons regelde (zelfs het verkeer) en interessant. Mooi ook dat we nu tenminste alles zien wat we willen zien. Het punt waar het bankje van de film van Forest Gump stond met de box of choclates en het huis waar de film Goodnight in the garden of good and evil zich afspeelden. Om 4 uur worden via een hele korte weg de stad uit geleid door Bobby om richting Charleston South Carolina te gaan.
Rond half 7 zijn we er en checken we in. We krijgen een kamer met uitzicht op het zwembad en krijgen een kortings bonnetje voor het Sticky Fingers restaurant van de buren. We blijven Hollanders dus hup naar de buren waar we inderdaad plakvingers krijgen maar wel lekker eten.
We zijn best moe dus om 10 gaat het licht uit, we willen morgen vroeg opstaan om de grootste hitte voor te blijven. Om half 2 's nachts word ik wakker van geschreeuw, gelach en zwembad geluiden. Als ik door het gordijn spiek zie ik een groep van een man of 8 plezier hebben in het zwembad. Ik denk nog, oke, lekker effe afkoelen maar als om 2 uur het geluid nog steeds even hard is bel ik de receptie om te vragen of ze er wat aan kunnen doen. Om kwart over 3 is het pas stil, later horen we dat ze toen de politie erbij hebben gehaald. Wij krijgen 50 dollar korting op de kamer vanwege de overlast. Amerikaanse service !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten