Dag 10 Moab - Hole 'n the rock - shiprock - Bloomfield

BloVanochtend staan we maar weer een rustig op. We gaan een stukje rijden vandaag en na het ontbijtje gaan we op weg. Een paar mijl ten zuiden van Moab ligt een ontzettende kitsch winkel die uitgehouwen is in een rotswand. Ze pretenderen gelukkig ook niets anders te zijn. Begin negentienhonderd woonde er een Deens gezin in een hutje voor de rots. Het hutje was de klein voor alle kinderen en dus besloot de vader, mijnwerker van beroep, een stuk uit de rots te blazen en daar zijn zonen in te laten slapen. Later bleef de zoon er wonen die er nog een stuk uitblies en er samen met zijn vrouw een diner in begon. In de jaren veertig was het gruwelijk druk rondom Moab omdat er toen Uranium werd gewonnen voor de atoomwapens. Aangezien er geen electra was in de grot had hij een soort kuip uitgehouwen op ca 1 meter hoogte, daar deed hij dan frietvet in dat met een brander heet werd. Een koeling was gewoon een ander gat in de rots waar brokken ijs uit Moab lagen. Alles is nog in oorspronkelijke staat achter de souvenierwinkel terug te vinden. Ook de zeer uitgebreide woonkamer, slaapkamers en hobbykamers van het stel zijn nog te zien. In het stuk voor de grot/winkel hebben ze van alles en nog wat verzameld, gewoon een bonte kermis van spulletjes die op zich leuk zijn maar niet met elkaar te maken hebben. We hebben zelfs de bordjes gevolgd waarop stond dat er een zeldzame big foot te zien zou zijn. Dat was ook, het was een enorm grote gebeeldhouwd voet. Haha. We zijn verder gereden en via een mooi landschap zagen we in de verte op een vlakte een heel aparte rots. Dit is het plaatsje Shiprock, zo genoemd door de pioniers die in de vorm een boot zagen. De indianen hier noemen het de gevederde berg omdat zij geloven dat hun voor ouders op de rug van een enorme vogel in dit gebied te recht zijn gekomen. Wij zien het niet..... Wel een tankstation en een Sconic Burger. Lekker een hamburger voor Mike en een soort van gepaneerde groente hap, met gesmolten kaas natuurlijk voor mij. Allebei hebben we weer een milkshake met slagroom. Die zijn eigenlijk te lekker maar het is geen ijs met een siroopje maar gemoeste aarbeien of bananen met ijs. Wij vinden dat het veel van fruit weg heeft, strepen het af onder de noemer gezond en tutteren ze op terwijl we richting Farmington / Bloomfield rijden. De stadjes zijn eigenlijk niets aan maar hier vandaan is het het kortste rijden naar de Bisti Wilderness dat we morgen willen gaan bezoeken. Het hotel hebben we zo gevonden en we gaan direct weer een bedje voor mij op de grond maken. MIke wil gaan stporten en ik ga even liggen lezen maar merk al snel dat ik te hard lig. Als Mike doucht ga ik gauw nog twee dekens vragen bij de receptie en hiermee creeren we een prima nestje voor mij. Het stadje ligt in een indianen reservaat en die mensen hebben eigen wet geving. Veel van die stammen leven van de casino's die zij op eigen grondgebied bouwen. Aangezien wij graag de plaatselijke economie steunen besluiten we om hier maar wat geld aan te gaan doneren. We houden het lang vol en om half 9 gaan we wet eten in de sportbar van het casino. Op de menukaart staan twee dingen die ik graag eet. Kippevleugeltjes en nacho's. Het zijn allebei voorgerechten maar we weten dat dat eingelijk voldoende is als hoofdgerecht. Ik kijk Mike eens lief aan en gooi al mijn charmes in de strijd om hem zo ver te krijgen met mij een portie kippenvleugeltjes te delen zodat ik dan als hoofdgerecht de nacho's kan kiezen. Het lukt en Mike neemt Fish &Chips na het halve portie vleugeltjes. Ik krijg me een bord met een bult erop dat ik een stoelverhoger moet vragen om er over heen te kijken. De nacho's liggen begraven onder een berg stoofvlees, sla, tomaten, jalapeno pepers en natuurlijk gesmolten kaas. Ik vind het LEKKER maar stop met eten voor ik te vol zit. We gaan naar de kamer en kijken samen nog even TV. Om half 10 gaan we slapen omdat we vroeg op willen om te gaan wandelen in de Bisti Badlands. Tot morgen.