Dag 11 Bisti Badlands - Gallup - Holbrook

Om 4 uur wordt ik wakker en besluit dat dat te vroeg is om op te staan. Ik lees wel even in mijn spannende Bouquet reeks boekje en ga dan weer liggen. Voor een veldbedje lig ik niet slecht, eigenlijk wel lekker. De Airco in de kamer staat ook precies goed, niet te koud of te hard. Om 6 uur ben ik weer wakker en dat is de tijd om op te staan om optijd in de Bisti's te zijn voor onze wandeling van ca 2 uur. Aangezien we eerder deze vakantie besloten hebben om te doen waar we zin in hebben en niet zo zeer " het plan" te volgen en ik lekker lig besluiten we de wandeling niet te gaan doen maar te blijven liggen. Om 8 uur staat Mike als eerste langs zijn bed. Als hij doucht ruim ik intussen mijn slaapgerei op en doe alvast een van de koffers dicht. We kunnen tot 9 uur ontbijten en komen keurig om 5 over half 9 aan tafel. Ik tank voor ons uit de automaat jus d'orange, appelsap en nog een sapje, neem maar weer wat eieren en vers fruit met een yogurte en gooi dan een hele beker sap over de tafel, stoel en vloer. Ik vraag de dame van het ontbijt om een doekje en krijg het zowaar aangereikt. He, waar is de Amerikaanse service nu? Normaal gesproken springen er 3 schoonmakers tevoorschijn die de boel op doen.... Ach, beetje poetsen en handen wassen en het leed is weer geleden. Dan maar melk. Voor een keer nemen we wat muffins en andere koeken mee van het ontbijt voor de lunch. We checken uit en rijden richting Bisti Badlands, wat zoiets betekend als slecht land. Slecht land klopt, maar slechte weg is ook van toepassing. Onze koffie vliegt zowat door de auto door het hobbelen. Als ik net de gordel af heb en naar voren buig vliegen we door een of andere kuil heen waardoor we beide gelanceerd worden uit de stoel. Aangezien ik geen gordel aan hebt, deze twee tellen anders altijd wel, vlieg ik met mijn hoofd tegen het dak. Au, au,vloek, vloek, baal, baal. Gelukkig niets ergs gebeurd en we draaien de dirt road van 3,5 mijlen op. Deze is echt gladder dan het asfalt dat we eerder reden. De parkeerplaats is zo gevonden want het wordt goed aangegeven. We parkeren en besluiten alleen een klein stukje te lopen naar een aantal mooi rotsfiguren. Die vinden we niet, wel vinden we een bovenbeen bot van een mens. Zouden er hier kanibalen zitten? Na een half uurtje wandelen door een "slecht landschap" zetten we koers richting het zuiden en daarmee Arizona en de Route 66. We stoppen eerst bij het El Rancho hotel waarin alle beroemde Western acteurs hebben overnacht als ze daar aan het filmen waren. We lopen de lobby en de gang boven rond en bewonderen de foto's en kunstwerken. Dan gaan we verder en belanden na een aantal mijl in een diner waar we wat eten. We hebben trouwens weer een uur extra vandaag omdat we nu vanuit New Mexico in Arizona zijn beland. Om 4 uur zijn we bij ons hotel in Holbrook. Dit is een authentiek motel aan de Route 66 en is recentelijk gerenoveerd. We maken een bedje op de grond voor mij en zitten nu heel gezellig bij het zwembad. Mike is stoer en duikt erin, ik doe pootje baden om af te koelen want het is ijskoud water. Deze blog heb ik in de stralende zon getypt, ik schat zo'n 25 graden wat echt lekker is na die dagen van boven de 35! Inmiddels hebben de eigenaars een potje thee bij het zwembad geserveerd en gaan we dadelijk uitzoeken of er een bioscoop is in het dorp. Lekker rustig, morgen weer een dag. Tot morgen.