Rosemond - Death Valley - Las Vegas

28 april We hebben keurig 8,5 uur geslapen als we allebei klaar wakker zijn. Het is half 6 in de ochtend. We gaan de koffers uitpakken en de auto inrichten. Koelbox op de achterbank, thermoskan voorzien van kokend water, douchen, aankleden en wegwezen. We beloven de eigenaar van het hotel een goede beoordeling op mijn favorieten site tripadvisor. We vragen of er ergens een winkel open is waar we water kunnen kopen. Ja hoor, op 7 uur 's ochtends is de supermarkt (zo groot als twee XXL Albert Heijns)gewoon open. We halen er verse belegde broodjes en water voor onderweg. Ook kopen we chips en granen koeken voor noodgevallen in de auto. We gaan om precies half 8 aan onze lange reis naar Death Valley beginnen. De weg is schitterend, rustig en breed. Als we Death Valley in rijden zien we een auto op de kop op het wegdek liggen, twee ambulances erbij en natuurlijk een politie overmacht. De eerste stop in het park is bij Stovepipe Wells. Een enorme stuifzandvlakte met kale, verdorde bomen erop. We maken wat foto's en genieten van onze broodjes. We rijden door Goldwell een soort openlucht museumpje waar kunstenaars zich hebben uitgeleefd en wat wel grappig is om te zien. Het laatste avondmaal van Davinci is hier uitgebeeld in gipsenbeelden die net zo hoog zijn als de gemiddelde mensen. En dat staat dan gewoon open en bloot in de woestijn. Een klein stukje verder is een spookstadje, Ryholite. Dit stond al vanaf onze eerste Amerika vakantie op het verlanglijstje en nu gaan we het bekijken. In 1905 onstaan toen er een enorme goudader was gevonden. In 1916 verlieten de 10.000 inwoners op 25 personen na het stadje en lieten en vergaan in de woestijn. Er is nog een heel charmant trein station, een vervallen winkel en een huis dat is gebouwd uit glazen bier in Whiskey flessen. Dat is heel apart om te zien, het is in de jaren 20 van de vorige eeuw nog eens gerestaureerd door een filmproducent en nu wordt het gebruikt als informatiekantoor. We maken wat foto's en besluiten nu door te rijden naar Las Vegas, we kijken er allebei naar uit en Death Valley hebben we al eens eerder gezien. Vegas ook, dat klopt, maar dat is toch wel samen met Disneyworld in Florida onze favorieten vakantiebestemming. Onderweg naar Vegas stoppen we bij een benzine station want Mike wil sigaartjes roken in Vegas. We zoeken sigaar in een ijzeren koker zodat we er telkens 1 mee kunnen nemenin de tas. De bezinepomp had dat niet maar zei dat er "just down de road" (een stukje verderop) wel een speciale sigarenwinkel zou zijn, bij afrit Snow Moutain. Nou, Mike vind dat wel erg veel werk en wil het overslaan maar het lijkt mij nu wel eens grappig om een smokeshop in een indianen reservaat te zien. We gaan rijden en verwachten de Snow Mountain afslag snel te zien, maar helaas geen afslag. En nog steeds niet en na een half uur rijden besluiten we dat we waarschijnlijk het bordje hebben gemist en dan, na zeker 40 minuten,de afslag. Haha, weer eens duidelijk hoe ze hier over afstanden denken. We stoppen in het Walhalla van iedere roker. Een slof Marlboro kost hier omgerekend ca 40 euro. Sigaren hebben ze ook in een aparte ruimte liggen. Die ruimte wordt vochtig gehouden om de tabak niet te laten uitdrogen. Er zijn sigaren te koop van meer dan honderd dollar. Hier, midden in de woestijn, althans dat denken we want we rijden als zo'n anderhalf uur tussen het niets en weinig. Als we wegrijden bij de smokshop en we komen een heuveltje over zien we Las Vegas in volle omvang liggen. We zijn nog nooit via deze kant Vegas binnen gekomen en het is dan ook een geweldig gezicht. We besluiten over binnenwegen te rijden en de drukke 5 baans snelweg die Vegas ingaat over te slaan. Rond 3 uur zijn we in het hotel. We vragen een kamer die zo hoog mogelijk ligt en we krijgen wat we graag willen. Verdieping 27 (van de 29) met uitzicht over de noordkant van de stad. Zo ontzettend mooi, zeker 's avonds dan zie je lichtjes in alle kleuren en na een paar kilometer stopt dat plotseling en is het zwart, einde stad, begin woestijn. Aangezien we 5 nachten blijven laden we de koffers uit en maken we het bed op de grond. We gaan eten in ons eigen hotel. Het stuk rundvlees is mals en sappig er liggen zowaar groenten op ons bord die als dusdanig zijn te identificeren en ook de friet is weer lekker zout. Het duurt wel lang voor Amerikaanse begrippen en we zijn bang dat de gokkasten weglopen dus zodra we klaar zijn gaan we spelen. Leuk, leuk, leuk. Wat een herrie, wat een toestanden zo ontzettend leuk en overdreven. We houden het tot half tien vol met ons budget, althans Mike, ik was om half negen als bankroet. We gaan naar boven en naar bed. Het is alweer een half uur later dan gisteren..... Lang leve de jetlag. Als ik net lig blijkt dat ik wel erg krap lig tussen de twee bedden op de grond en dus de lampen weer aan en het hele bed opgeschoven. Nu lig ik beter maar blaast de airco recht in mijn gezicht. De bureaustoel op zijn kant en een sprei tussen de stoel en het bed om een muur te bouwen. Dat is beter. Om 10 uur gaan we slopaen. Om half vier kan ik niet meer liggen en kan ik dus mooi de blog gaan invoeren. Lang leve het internet en lang leve de tablet! Nu is het kwart over vier, om half acht gaat de wekker dus beste lezers ik brei er een eind aan. Tot de volgende keer.