2 Mei Las Vegas

We gaan vandaag weer koffie drinken bij de Starbucks en eten een oude muffin op die we gisteren in de supermarkt hebben gekocht. Laat ik het zo zeggen.... We kunnen dagen lang niet fluiten zo'n "druguh kuch" was het. We rijden een stukje naar het zuiden om via een mooie afgelegen weg in het gehucht Nelson uit te komen. Midden 1800 werd hier in de Techatticup goud, zilver, lood, koper en nog wat mineralen gevonden. Een slimme pionier had een stukje kwartsrots bij zich en vroeg aan de Inianen of zij ergens dat soort gesteente hadden gezien. Dat wilde ze wel zeggen maar alleen als de pionier in ruil hiervoor alle Indianen voorzag van Techatticup, brood. Er werd door 140 mannen met de hand gehakt diep in de berg. Het was zwaar, warm en gevaarlijk werk maar werd riant betaald. Er is een soort meter brede sleuf van ettelijke meters lang in de bergwand gehakt, deze sleuf gaat honderden meters diep door. De rondleiding die we deden werd gegeven door een jonge dame die samen met haar schoonouders en man deze mijn helemaal heeft hersteld en klaar gemaakt voor toeristen. De gebouwen zijn er sfeervol en haar verhaal is vol liefde voor hun mijn. Het is een leuke wandeling in een aangename temperatuur. Als we de eenzame weg door rijden komen we bij de Colorado River uit. Hier is boven op een berg een mooi uitzicht en via een oude weg kun je over een stukje gravel weg ook vlak bij het water komen. In 1974 was hier aan de oever nog een kleine haventje maar die werden door een enorme flashflood weggevaagd. Die flashflood ontstaat als er in de bergen regen valt die niet in de grond kan zakken en vormt dan een enorme wilde stroom water die naar beneden raast en alles op zijn weg meeneemt. Helaas zijn er hier toen 9 doden door gevallen. Een wederopbouw van de haven is nooit begonnen. Die route rijden we en een beetje ongemakkelijk lopen we de route verder af naar het water. Het ligt er mooi bij, weinig draaikolken te zien die we nog van het vorige bezoek kennen. We lopen terug en maken nog een praatje met een echte Eskimo die vlakbij de Beringzee woont. Hij woont in de winter voortaan in Las Vegas, gelijk heeft hij. We rijden terug richting Las Vegas om te gaan eten bij een Sushi zaak die ik had gevonden op internet. We vinden hem niet. Ook niet na twee keer vragen. Aangezien het vandaag een speciale dag is wil Mike niet opgeven en gaat nog een keer de weg op en neer. Uiteindelijk komen we bij een andere sushitent aan en gaan aan de all you can eat bar zitten. Lekker, lekker, lekker, we zitten eigenlijk zo vol want wij zijn al niet van die grote eters en al helemaal niet vergeleken bij de Amerikanen. Een gratis nagerecht slaan we dan ook af tot grote verbazing van het personeel. We rijden naar het Mandalay Bay hotel en casino en kijken er wat rond, niet onze soort mensen. Binnendoor kunnen we naar het Luxor hotel en casino lopen. We zien dat hier de expositie Bodies staat. Voor die het niet weet; dat zijn geprepareerde lichamen van echte overleden mensen. Je kunt het spieren of bloedvaten stelsel zo goed zien. Het is toch gewoon ranzig! We lopen door en spelen wat in het casino, we worden er niet warm of koud van, alleen armer! hahaha. We besluiten de laatste avond af te sluiten in ons eigen hotel. Nadat Mike zijn eerste hamburger op heeft en ik chickenwings portie zoveel gaan we nog wat spelen en regelen we onze check uit voor de ochtend erop. De laatste dag was een mooie dag en we hebben er vrede mee dat we morgen weggaan.