10 mei Tuscon Tital Missile museum - Asarco koper mijn

We zijn bijna te laat beneden voor het ontbijt, we kunnen tot 9 uur aanschuiven hier. We eten wat en gaan op ons gemakje via de ventweg naar een klein plaatsje net onder Tucson, Sahuarita. Hier is begin jaren 60 van de vorige eeuw een aantal nucleaire raketten in ondergrondse silo's geplaats. Op een na zijn ze allemaal volledig ontmanteld en opgeruimd. Een ervan is uiteraard ontmanteld maar daar mag je het complex van bezoeken. We krijgen eerst een instructie video te zien in het bezoekerscentrum. Dan gaan we met een goederen lift 3 verdiepingen naar beneden onder de grond en via een gangencomlex naar de controle kamer. Hier zaten meer dan 20 jaar 24 uur per dag 4 ploegleden opgesloten om in geval van oorlog de kernraket te lanceren. Ze zaten dus 24 uur onder de grond en mochten nooit alleen ergens zijn. Enkel in de keuken en het slaapvertrek mocht je alleen zijn, anders moest er een ploeggenoot met je mee gaan. De route die de vier 's ochtends afleggen leggen wij ook af en dat maakt wel indruk hoor. Zeker als je dan zo'n echte controle kamer ziet die je alleen van films kent kijk je wel even raar op. Het is machtig interessant maar ook best wel een beetje een raar idee dat hier gewoon een stukje recente geschiedenis voor je neus staat, iets uit je eigen jeugd, die dreiging in de koude oorlog. Dan lopen we via een lange gang, ook onder grond naar de silo waarin de raket nog gewoon staat opgesteld. Wauw, ongeloofelijk wat een immens ding. Hij kon binnen 1 minuut worden gelanceerd mocht daar opdracht toe worden gegeven. Vreemd en ook een beetje eng maar we vinden het bijzonder facinerend dat we dit gezien hebben. We gaan na deze tour even naar de supermarkt om het water aan te vullen. We laten bij de bakkersafdeling gelijk een verse boterham voor ons maken en eten deze in de winkel bij de Starbucks op, met koffie natuurlijk! Bij de auto aangekomen besluiten we niet gelijk door te gaan naar de mijn die we willen bezoeken en gaan een paar uurtjes naar een klein casinootje wat we tegen waren gekomen op weg naar het museum. We spelen quitte dus dat is weer erg leuk. Dan gaan we naar Arsarco een enorme open mijn waar ze koper delven. Samen met een ander koppel zijn we de enige op de tour en kunnen we naar hartelust vragen stellen en een beetje " ouwehoeren" met de chauffeur en tourgids. De open pit, de afgraving zullen we het maar noemen is dieper dan de hoogste wolkenkrabber van het land. Het is zo breed als we kunnen zien. De enorme vrachtwagens die het zand wegbrengen lijken wel dinky toys. We gaan zelfs nog de "mill" bekijken, die is de productie hal waarin de stenen wordt vergruisd tot fijn meel en het koper gehalte wordt verhoogd van een half procent via 12 naar 25 procent koper per eenheid. Dan wordt het afgevoerd naar de smelterij. We vinden het logistiek gezien uiteraard interessant en technische gezien ook. Als we terug komen in het bezoekerscentrum besluiten we via een andere weg terug te rijden naar het hotel en komen we nog een ander casino tegen. We hebben nog zin in wat vermaak en stoppen er. We eten samen 1 pizza op. Althans dat was te bedoeling maar hij is toch echt te groot voor ons tweeen. We spelen wat en gaan dan terug naar het hotel. Mike gaat nog even sporten en ik ga deze blog en die van (eer)gisteren typen om jullie op de hoogte te houden van ons wel en wee. Meer wel dan wee en daar waren we hard aan toe hoor!