7 mei Ruidoso Downs - White Sands - Las Cruses - Silver City

Na een aardig lange nacht zijn we rustig opgestaan en hebben we alles maar weer eens ingepakt. We worden er nog eens snel in, als we maar lang genoeg wegblijven. Na een ontbijtje in het hotel rijden we door een prachtig landschap naar het grootste gipsduinenveld ter wereld. We rijden een stuk langs de test gronden van de US army, daar waar ze in 1945 de eerste atoombom test hebben gedaan. Beetje vreemd..... Maar goed we belanden eerst in het visitor center van de White Sands National Monument en bekijken het filmpje over het onstaan van het duinenveld en hoe het er uit ziet in de diverse seizoenen. Het is interessant en net lang genoeg om niet saai te worden. In het park is een scienic route gemaakt, keurig geasfalteerd met diverse uitzichtpunten of start punten van wandelingen. Wij gaan tot ongeveer halverwege naar een echte boardwalk. Dwars door een stukje duinen hebben ze van (kunststof) houten planken een wandelpad uitgezet net boven de grond. We lopen vol in de zon en het witte zand uh gips steekt mooi af tegen de lucht. We lopen de boardwalk op en neer en hebben het dan wel gezien. Het zijn net de duinen bij de Noordzee, alleen wat witter en dan zonder water.... We rijden verder naar het oosten. De weg was niet recht maar wel mooi. Schitterende vergezichten, van naaldbomen tot woeste rotsen maar vooral veel rotswoestijn. Af en toe is de zon even weg en dan voel je de koude berg wind. We rijden rond de 2,5 km hoogte. Een klein stukje snelweg brengt ons uiteindelijk op het universiteits terrein van de landbouw en veeteelt faculteit van de Universiteit van New Mexico. We kunnen een expositie ruimte bezoeken zo groot als de Brabant Hallen. Alles rondom duizenden jaren landbouw en veeteelt wordt er mooi geexposeerd. Wij zijn vooral geinteresseerd in het buiten gedeelte. Hier kunnen we wat levende dieren zien, horen en ruiken. Wat een stank produceren die geiten. We lopen een schuur in en daar lopen die kleine lammetjes los door de schuur te mekkeren naar alle andere schapen die keurig in hokken zitten. Wij denken dat het zo niet hoort en Mike gaat iemand zoeken die er wat aan kan doen. Ik sta als een volleerde Border Collie het kuddetje binnen te houden, ze zijn het er duidelijk niet mee eens! Dan blijkt dat ze dat hier prima vinden, laat maar los lopen. Lekker gaan dan... Wij lopen verder en zien paarden, koeien en in de verte wat ezels. In een andere ruimte is nog een tentoonstelling van een echte authentieke zadelmaker, ook interessant en mooi om te zien. We lopen over het grote terrein terug naar de binnen exposities en hebben er allebei eigenlijk tegelijkertijd genoeg van. Handig! In de auto gooien we het plan voor de rest van de dag om. Ik wilde in Truth or Consequenses naar de Space Port die Richard Branson van Virgin heeft gebouwd voor de allereerste ruimtetoeristen. Eigenlijk weet ik wel dat er niets te zien is en het stadje is ook niet precies onze type mensen dus... We bellen het hotel en annuleren de overnachting en gaan een nog veel mooiere route dwars door het Gila National Forest rijden tot aan Silver City. Het is 75 mijl, ca 120 km. We schatten er twee uur op te rijden en het is half vier, dat kan nog wel met het licht en donker worden. Het is de ene haarspeldbocht naar de andere tot we op de top komen. Hier is een uitzicht wat we nog niet vaak eerder hebben gezien, honderden kilometer ver weg kunnen we kijken over allerlei bergtoppen en dalen. Wauw, we racen verder met een maximale vaart van 25 mijl per uur. De snelle rekenaar onder ons weet dus dat we half 6 niet redden. Doordat de laatste 10 mijl snelweg zijn zijn we toch nog om 6 uur in Silver City. Nu is het handig dat er in ieder ingang van een dorpje enorme billboards staan met namen van hotelketens. We besluiten voor de Econolodge te gaan wat dat is gewoon, niet te duur en vaak bezocht door werklui wat altijd leuke gesprekken aan het ontbijt oplevert. We hebben geluk, er is nog een kamer, wel aardig aan de prijs maar we hebben geen zin om verder te gaan zoeken. Hup spullen op de kamer in naar een tentje dat de receptioniste aanraad met goede hot chicken wings. Leuk, iedere tafel heeft zijn eigen flatscreen tv aan de wand hangen. Verder hangen er nog diverse grote tv schermen door de zaak met vooral sport erop. Portie hot wings nummer zoveel waren bijna mijn laatste als de hete saus in mijn luchtpijp komt. Gelukkig zitten we vlakbij de uitgang naar de rokersplaats en sprint ik naar buiten om piepend mijn luchtwegen schoon te hoesten. Ik ben best charmant hoor op mijn tijd! Alleen is mijn tijd nog niet gekomen denk ik! . Hahaha. We gaan terug naar het hotel waar ik een bedj op de grond maak en ga douchen. Mike is weer sporten als ik dit zit te typen. De koffie is al gezet voor hem. We hebben het goed, geweldig en relaxt mijn Hunny en ik. Tot morgen....