9 mei Tuscon - Presidio Trail - Sabino Canyon

We zijn rustig opgestaan en hebben lekker lang geslapen. Na het ontbijt gaan we naar het moderne stadcentrum om bij het visitor center wat informatie te halen. Het is verschrikkelijk druk in de stad, er liggen veel wegen opgebroken en na een paar dagen bijna niemand te hebben gezien moeten we even aan de drukte wennen. Zeker op de snelweg rondom de stad. We zijn in 2007 ook al eens in dit visitor center geweest en we weten allebei hoe het eruit zal. Zelfs de parkeerplaats is dezelfde. Alleen krijgen we geen zicht op het pand dat we moeten hebben. Dan zien we ergens een deur opstaan in een gebouw, roepen joehoe op zijn Nederlands, kloppen aan en gaan naar binnen. Hahaha, we komen via de achterdeur het visitor center binnen. We wilde informatie over een soort oude trolley bus die het oude gedeelte van Tuscon rondtoerde, hierin kon je dan in en uitstappen en zo het oude stadscentrum bekijken. Nu blijkt dat alle opengebroken wegen precies die wegen zijn die de trolley eigenlijk gebruikt, de rails wordt namelijk vervangen en dus is er geen mogelijkheid om de stad zo te bezoeken. Natuurlijk kunnen we wel te voet en dat is iets meer dan 6 km lopen over vlakterrein. De zogenaamde Presidio Trail volgt in de voetsporen van de eerste Spaanse settlers hier in Tuscon. We hoeven de turkooise geschilderde lijn buiten op de stoepen maar te volgen. Dat gaan we doen en we lopen door een mooi en gezellig stuk oud Tuscon. Helemaal in de verte zien we de berg top met een gigantische letter A erop geschilderd. Deze is begin 20ste eeuw voor het eerste geschilderd door het kampioensteam in het honkballen en wordt nu ieder jaar door de studenten van de highschool overgeschilderd. Ook zien we mooie oude adobegebouwen en een soort openlucht kapelletje waar mensen kaarsjes laten branden om hun wens uit te laten komen. Inmiddels wordt het lekker warm en om 11 uur heb ik een kop als vuur. Ondanks mijn sunblock en ondankst het feit dat ik toch al wel aardig bruin ben. We gaan de rest van de route maar met de auto afleggen om een zonnesteek te voorkomen. Dit is alleen niet rijn omdat alle wegen opengebroken liggen. Na een bezoek aan een heeeeel klein transport museumpje met de eerste luie Amerikaan die we zien besluiten we uit de stad te gaan. Als we op weg gaan naar Sabino Canyon stoppen we bij een lokaal restaurantje waar ze iedereen bij naam kennen en waar je de hele dag kunt ontbijten. Mike besteld dan ook 3 eieren met alles erop en eraan en ik hou het bij lever met gebakken uieren en mais en wittekoolsalade. Als ze het bord van Mike brengen zegt de serveerster dat hij een extra ei krijgt want met het opleggen van de bacon hebben ze het eigeel van een van de eieren kapot gemaakt. Uh?! Service heet dat, dat zijn wij zo niet gewend. We rijden uiteindelijk rond 1 uur een mooie bergkloof ten noorden van Tuscon binnen. Hier gaat aan de voet van de canyon een soort toeristen treintje omhoog om via 9 stops weer naar beneden te rijden. Je kunt dan bij iedere stop uitstappen om verder naar benenden te lopen. Hier zijn we in 2007 ook al geweest maar toen was er net een overstroming geweest die de hele canyon route had verwoest. We zijn toen niet verder gekomen dan de eerste stop. U gaan we helemaal mee naar boven. Wauw, mooi, lekker fris en een goede chauffeuse die vanalles onderweg vertelt. We rijden ook de hele weg mee naar beneden want we durven niet meer in de zon te komen. We gaan die middag nog even zwemmen in het zwembad bij het hotel en doen met de hand de was. Als afsluiter van de dag gaan we weer naar het casino want we moeten die voedselbonnen natuurlijk opmaken. We blijven natuurlijk wel Hollanders! En ja, de sushi was weer erg lekker!