6 mei Albuquerque - Capitan - Lincoln - Ruidose Downs

We kunnen maar tot half negen ontbijten en we schieten om 8 uur wakker. We doen gauw even wat aan en gaan ontbuiten in de receptie van het hotel. Geen leuk babbeltje dit keer, jammer. We gaan terug naar de kamer om te douchen en de boel in te pakken. Het is alweer bewolkt vandaag. Beetje vreemd want ze hebben hier in drie jaar geen regen gehad en nu is het bewolkt met wolken die bij ons duiden op een paar cm regen. Het blijft inderdaad droog als we te voet Old Town nog even gaan verkennen. We maken wat leuke foto's nu er nog geen busladingen toeristen zijn. We lopen terug naar het hotel waar de auto nog staat en vragen de weg naar een supermarkt. We rijden een stuk door niemandsland en dan willen we niet zonder water of eten komen te zitten. De supermarkt is helemaal gericht op de Mexicanen hier. Leuk om te zien, het lijkt wel of we in Mexico rondlopen. Als we weggaan zitten we weer vlakbij de doe het zelf wasstraat en daar gaan we naar toe. Gelukkig kunnen we de binnen en buitenkant van al het stof en zand ontdoen. Ik kreeg er helemaal de kriebels van en dat wil wat zeggen. We gaan via de snelweg nog verder naar het zuiden en rijden zo te zien Indianen gebied uit. Het is een lange, rechte weg. En dan bedoel ik ook echt lang en recht. Ik denk dat we wel 50 km aan een stuk door recht rijden en het mooie ervan is dat we de hele weg zowat voor ons uit zien strekken. We rijden op ongeveer 1,5 km hoogte op een bergplateau en zien de weg door een vlakke vallei heen gaan. We stoppen in een echt klein plaatsje Capitan. Hier is en benzinepomp en een toilet. We drinken aan een stuk door en je kent het gezegde " what goes in must come out" dus toiletten zien we ook genoet van binnen. We raken aan de praat met een dame die twee honden in haar auto heeft. We kletsen een half uur over van alles en nog wat en gaan dan op weg naar het Smokey Bear Historical Park. Mike, kent deze beer goed van de tijd dat hij in Canada heeft gewoond. Deze beer leert alles over bosbrandpreventie. In de jaren 50 vonden brandweerlui een berenjong dat aardig verbrand was in een boom tijdens een bosbrand. Het beertje werd opgelapt en werd het gezicht van een campagne over bosbranden. Hij werd verplaatst naar Washington D.C. Waar hij dagelijks in de Zoo werd bezocht door hordes mensen. Toen hij overleed is hij hier in Capitan begraven. We kijken een interessante film, lopen door de expositie over het beertje en wandelen door het park naar zijn begraafplaats. Mike krijgt in eens een paar zinnetjes van een kinderliedje over Smokey the Bear in zijn hoofd. Voor hem zijn het echt leuke jeugdherinneringen voor mij is het gewoon een stukje echt Amerikaans. We rijden verder naar wat volgens de boeken het meest authentieke western stadje van misschien de hele VS is; Lincoln. Lincoln wordt vooral bekend om Billy the Kid, die hier uit de gevanginis ontsnapt met behulp van twee hulpsheriffs. We hebben er hoge verwachtingen van zeker ook omdat ik gelezen heb dat er geen souvenierswinkeltjes in het centrum zijn. We rijden het dorpje in....en weer uit..... Was het dat? Oke, we raken zeker verwend want we hadden niet het idee dat we wat speciaals zagen. We hebben voor vandaag ook een bezoek aan Roswell op het plan staan maar dat is 1 uur heen en 1 uur dezelfde weg terug. In Roswell zou in de jaren zestig een UFOzijn neegestort en 4 buitenaardse wezens zijn ontdekt. Er is een hele toeristische industrie door ontstaan maar wat volgens andere Amerikabezoekers niet zo interessant is. In goed overleg.... Zijn we niet gegaan en gaan we vroeg naar het hotel. Ik kan wat rommelen en Mike kan gaan sporten. Als hij terug komt weet ik een lekker steakhouse met goede vissoep en gaan we er naar op weg. We zien dat het hele stadje rondom wintersport toeristen is gebouwd. Een aantal horecagelegenheden zijn al dicht of nog niet open voor het zomer seizoen dat eind mei pas begint. The Ranchers steakhouse is wel gewoon open, alleen hebben ze geen vissoep! Nou, de ossehaaspuntjes met champginons voor Mike en de Franse uiensoep voor mij maken veel goed. De enorme biefstuk is ongelooflijk lekker en GROOT ca 3 ons..... Ja, allebei helemaal opgegeten, Nee, geen ruimte meer voor een toetje. We stoppen nog wel voor een goei bakske koffie bij Starbucks. Mike zit op bed TV te kijken, ik werk de blog bij. Het bed wordt misschien wel en misschien niet door mij beslapen dus hebben we een uitvalsbasis voor het hypermobieltje op de grond gebouwd. Zo moet het lukken vanacht!