Vanochtend vroeg opgestaan en ons "uitgebreide" ontbijt in de auto opgedronken. Het was niet veel maar de gisteren gekochte muffins waren nog goed te eten. Het is nog voor 7 uur als we uit Arlington wegrijden met de bedoeling om voor de spits Washington te hebben gehad. Helaas, helaas, Washington wordt door de Potomac rivier in twee delen gesplitst en wij zaten in het zuiden. We moesten dus via een brug naar de noord kant komen om via Baltimore naar Pennsylvania te komen. En jawel hoor we komen,dankzij het fantastische navigeren van ondergetekende, midden tussen de monumenten uit de we gisteren hebben bezocht. Leuk om het Washington Monument rond te rijden en dan via een enorme omweg zo ongeveer na 1 uur kachelen weer op een paar straten na bij het hotel uit te komen. Dankzij de enorme ochtend spits komen we nu wel over de goede brug en zijn we dan eindelijk na twee en een half uur rijden op het platteland van Pennsylvania.
De Amish, Mennonieten en Brethen bevolken deze streek en het duurt dan ook niet lang voor we de eerste koetsjes tegen komen. De Amish leven namelijk zo simpel mogelijk en gebruiken geen elektriciteit van het stroomnet of auto's.
Via internet heb ik een Amish koetsritje gevonden waar je ook mee op een echte Amish boerderij komt. We worden samen met een Taiwanees stel in een 1PK Amsich voertuig geladen en krijgen van de bebaarde man met strohoed uitleg over het leven van de Amish. Dan stoppen we op een boerderij waar de vrouw de was heeft buitenhangen en dan zie je goed dat het allemaal eenvoudige, kleurloze kleding is die deze mensen dragen.
Het zachte regenen gaat inmiddels over in een enorme bui en de high tech ramen van onze koets stonden nog allemaal open. Ik maak onze plaatsen een beetje droog en de Taiwanezen vragen of ze mijn zakdoek ook mogen lenen. Nou was die al aardig gebruikt dus hebben wij het maar voor hun schoongemaakt. Het stel had nog nooit een koe , paard of ezel in levende lijven gezien en het mini rokje bleek ook al niet bestemd tegen regen dus die twee zullen het tochtje niet snel vergeten.
Hierna hebben we in een soort winkeltje allebei maar een hamburger op met friet (wat anders ?) De rest van de winkeltjes blijken niet veel aan. We willen een typisch Amish taartje meenemen voor onderweg. Een applesnits blijkt in het standje niet meer op voorraad maar de man zegt dan we naar zijn huis mogen rijden en dat zijn vrouw daar wel applesnitsen heeft. We nemen de kans schoon om een echt Amish pand te zien dus rijden we de lange inrit op. Ik klop op de voordeur en zie een vrouw in een heeeeeeeeeel erg spaarzaam ingericht huis in de keuken bezig. Ze klopt haar spatel af als ze me ziet en komt op blote voeten met twee kinderen achter haar rokken naar de deur. Ik weet nu nog niet wie de grootste baard had, die man in het standje of de vrouw. Ze is de appelsnitzen aan het maken en vanavond mogen we terug komen om er een te kopen. We hebben netjes bedankt voor de eer en zijn via hele mooie binnen wegen naar chocolade stad Hershey gereden.
Het was een leuk motel aan de doorgaande weg. Groot genoeg om mijn bed maar weer eens op de grond te maken. Dankzij de slaapzak die ik van de eigenaresse kreeg lig ik best lekker. Een gemiddeld bedje van mij bevat inmiddels. Mike's sprei, mijn sprei, een laken, mijn opblaasmatrasje met foam, drie dunne fleece dekentjes en weer een laken en in dit geval de slaapzak.
Op tripadvisor had ik een goed restaurant gevonden, dacht ik. De pasta van Mike was ronduit vies en de mijne ging wel. Weer een reden om terug te gaan naar de hamburger, volgens Mike.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten