27 mei Atlanta

Na een groot aantal nachten op de grond gekampeerd te hebben had ik afgelopen nacht bijna last van hoogte vrees op mijn bed. Nadat we staande beens een glas jus 's orange naar binnen hadden gegoten zijn we naar het metro station gelopen. Een kaartje kopen ging al heel wat soepeler dan in Washington dus we hebben wat bij geleerd deze trip.

We stappen uit bij het station dat zo ongeveer in het CNN gebouw uitkomt en lopen via de begane grond langs allerlei eettentjes naar de hal waar het vol hangt met vlaggen en logo's van CNN. De gewone studio tour is voor ons genoeg omdat we de diverse nieuwslezers toch niet kennen van TV. We krijgen een live gesprek van de regisseur te horen in de film zaal en er volgt een demonstratie van de autocue en het weerbericht voor een groen scherm. Ook zien we een enorme I pad van wel 3 x 2 meter, kosten rond de 300.000 dollar maar dan kan je ook met je vingers over het scherm allerlei zaken doen die je op een gemiddelde Android telefoon ook kan. Verder gaat de tour langs kantoren en studio's waar de uitzendingen vandaan komen. De hoofdstudio kostte 10 miljoen dollar om te bouwen terwijl het hele flatgebouw tijdens de bouw ook 10 miljoen kostte.

Als de tour ten einde is lopen we via het Centennial Park, wat er ere van de 100ste moderne Olympische Spelen in 1996 is gebouwd naar de World of Coca cola. Het is er nog niet druk en we hoeven maar een paar minuten te wachten op de inleidende film, die je dan niet ziet voordat je honderden oude voorwerpen en reclame uitingen van Coca Cola ziet. Het grote film doek gaat op het einde naar boven en daarachter is de ingang naar een soort productie ruimte, een ruimte met allerlei grote cola flessen en werkelijke alles waar Coca cola opstaat. Op de tweede verdieping is een 4D show, een ruimte waar zaken hangen waar cola in de pop muziek voorkomt en bij sporten en een theater waar uit allerlei landen Coca Cola reclames worden gedraaid. En dan volgt er natuurlijk de winkel waar we voor ons nichtje Jans op zoek moesten naar een T shirtje met de Sure thing erop. Dat had wat voeten in aarde, een medewerker nam mij uiteindelijk mee naar een computer waar de webwinkel op stond en daar vonden we dan eindelijk het shirtje wat Jans bedoelde. Of we dat hebben kunnen kopen of wat anders hebben moeten doen ga ik hier niet typen want dan is het geen verrassing meer. We kopen zelf ook wat souveniers en de rugzak, waar onze jassen ook al inzitten, puilt uit. We besluiten eerst terug te gaan naar het hotel met de metro omdat we zo niet naar de honkbal wedstrijd willen gaan.

Het is ontzettend warm en in de kamer aangekomen besluiten we 2 uur te gaan liggen en het Marten Luther King monument niet te gaan bezoeken. We nemen de metro ruim op tijd terug naar het centrum en stappen uit bij het Five Points station.Dit is een metro station wat boven een heel oud trein station is gebouwd en wat nu wordt gebruikt als winkelcentrum. Ik had gelezen van een shuttle busje naar het stadion van de Atlanta Braves en wie zien heel veel mensen de pijlen volgen naar die shuttle bus dus doen wij dat ook. Na een minuut of tien in de bus komen we bij het stadion en we lopen er wat rond. Het is echt mega groot en echt geweldig om te zien dat de gasten gewoon tussen het thuispubliek lopen zonder dat dat problemen geeft. We gaan wat eten bij een van de vele standjes. Ik neem een bak taco chips met gesmolten kaast, uitjes, jalapeno pepper, tomaten etc. Het is in ieder geval veel te veel maar wel lekker zout en vet. Hup nog wat cola light erachteraan ,ik probeer toch wel een beetje op te letten . Hahahah. Mike neemt een biertje met een hotpuppy, zo'n klein dingetje kun je echt geen dog noemen en zijn honger is inderdaad nog niet weg dus dan maar een hotdog. Met nog een biertje gaan we naar onze plaatsen. We zitten op de 27ste rij, direct achter de plaats waar geslagen moet worden. Het spel begint nadat een lokale middelbare school het volkslied heeft gezongen. De gasten maken de eerste 3 punten voordat de Atlanta Braves scoren. De sfeer is heel anders dan tijdens een Europese voetbalwedstrijd, minder lawaai en heel veel meer eten en drinken. De bier, fris, slush puppy, eten en suikerspin verkopers lopen af en aan. Zit je midden in de rij geef je je geld aan de buurman en die geeft het dan door en door zodat de verkoper het krijgt. Je eten of drinken wordt zo ook doorgegeven. Mike gaat nog wat te drinken halen want zijn zoute popcorn blijkt erg zout te zijn. Hij komt ook nog met een corndog terug. Dit is een dikke knakworst in een maisbroodje op een stokje. Tijdens de 7de inning houden we het voor gezien en gaan we met de shuttle en metro terug naar het hotel.

Het is al 11 uur geweest als we terug komen maar we kijken nog even tv en drinken nog een bakkie thee en koffie. Morgen wat uitslapen want het park waar we naar toe willen zal pas om 10 uur open zijn denk ik.