We hebben lekker geslapen en als we uitchecken vraag de hele vriendelijke eigenaresse aan ons of dat ze nog wat kan doen. Als we nee, dank u zeggen vraagt ze of ze echt niet nog wat geld uit onze zak kan kloppen. Grappig he ?
We rijden naar Chocolate World. Dit is een enorm pand waar de firma Hershey door middel van allerlei activiteiten zijn producten aan de man brengt. De enorme parkeerplaats is op twee auto's na leeg als we aankomen. De eerste attractie is een soort Efteling ritje waarbij je in een karretje zit en langs allerlei figuren en machines komt die het productie proces van chocolade uitleggen. Daarna komen we natuurlijk uit een in souvenier winkeltje met chocolade, chocolade en chocolade. En het winkeltje is net zo groot als de Hema in een gemiddelde stad. Dan gaan we tijdens het wachten op de D3 show nog even aan een lopende band Kisses inpakken. Dit zijn beroemde chocolaatjes van Hershey die wij niet kennen maar ze blijken goed te smaken. We mogen namelijk het zelf ingepakte doosje meenemen. (Na overdracht van een aantal dollars natuurlijk) De 3D show is leuk en lekker Amerikaans. Inmiddels is het knetterdruk met bezoekers en zijn we klaar bij Chocolate World, de trolleybus tour door het dorpje doen we niet want daar moeten we te lang op wachten naar onze zin en het regent weer dus gaan we op weg naar Gettysburg.
In Gettysburg zijn tijdens de burgeroorlog meer slachtoffers gevallen dan tijdens alle andere oorlogen bij elkaar opgeteld. Heel het dorp staat in het teken van de slagvelden en de herdenkingsmonumenten. We stoppen bij een Domnino's pizza voor de lunch, Het is weer eens wat anders dan een hamburger en bezoeken daarna het monument voor de onbekende soldaat en de plaats waar Lincoln de Gettysburg Adres uitsprak.
Onder een stralend zonnetje vertrekken we naar Shenandoa National Park wat het begin is van de de veel langere Blue ridge parkway. Na een paar mooie uitzichtpunten te hebben gezien gaan de we het park uit om naar onze overnachting plaats te gaan. Dan zien we een lifter en die wil naar het zelfde dorp dus nemen we hem mee. Hij loopt al 3 maanden door het zuiden en wil in augustus in Maine eindigen. Hij doet de Apalachian trail die van Georgia naar Maine loopt. Hij liever dan wij!
Nadat we onze lifter hebben afgezet in het dorpje, gaan we op zoek naar een eettentje en komen bij toeval ergens terecht waar we door de lekker geur naar binnen worden gelokt. Het Frost Station restaurant blijkt een schot in de roos. Tussen de locale bewoners, veel red necks en tattoos, eet Mike een super lekkere steak en ik een kippetje wat heel lekker is. Veel leuker is nog op het eind de rekening want die is superlaag, we blijven tenslotte wel Nederlanders ! Apart was wel dat er geen alcohol werd geschonken en dat de achterkant van de menu kaart 3 gebeden bevatte. Serieus bedoelt ook nog.
We slapen vannacht in een cabin aan een klein stroompje. Mike kan er niet echt van genieten want die voelt zich niet helemaal lekker. We maken samen gauw mijn bedje op de grond en gaan slapen, het is tenslotte al 9 uur !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten