Vanochtend eerst even genoten van een rustig ontbijtje. Rond kwart over 9 zijn we terug gereden naar de ingang van de Great Smokey mountains. Er is een Farm museum vlakbij de ingang en dat wilde we nog even bekijken. Van diverse plaatsen in het park zijn gebouwtjes afgebroken en in het openlucht museumpje neergezet. Omdat het geen hoogseizoen is zijn de door de folder beloofde figuren in historisch kleding niet aanwezig, dat is wel jammer want zo zijn we in een half uurtje in alweer in de auto. Natuurlijk niet voordat we het bezoekers centrum met de verplichte winkel hebben bezocht. Ik koop een leuke beker voor mijn collectie bekers uit Amerika en we rijden weg richting South Carolina.
De Whitewater Falls zijn niet zo centraal gelegen dus het is even zoeken naar de juiste weg. Gelukkig heeft ieder dorpje hier ook nog een informatie centrum dus vragen we waar we naartoe moeten voor een bepaalde weg die we niet kunnen vinden. You're right on it, hun. Wat een fantastisch accent hebben de mensen hier en hoe ontzettend vriendelijk.
Als we bij de watervallen aankomen blijkt er een parkeerplaats bij te zijn voor wel 200 auto's en bussen. Gelukkig voor ons staan er maar een stuk of 5. Op de parkeerplaats staan een soort paaltje met envelopjes waar je dan zelf twee hele dollars in moet doen, een ander gedeelte van het envelopje moet je voor de autoruit leggen als bewijs dat je de toegangsprijs hebt betaald. we lopen het keurig geasfalteerde pad omhoog, beetje vals plat maar toch wel stijgen en na 500 meter is er een schitterende uitzicht op de de Whitewater falls. Deze watervallen vallen 125 meter naar beneden en zijn daarmee de hoogste ten oosten van de Rocky Mountains. We gaan de trappen naar beneden, het zijn 158 treden en hebben vanuit een andere hoek een nog mooier uitzicht op de watervallen. Het is overigens weer bloedheet dus drinken we wat als we onder aan die trappen staan. Dan komt het leukste gedeelte, 158 treden weer omhoog gaan. Mike gaat er als een speer vandoor en zegt dat hij boven op me zal wachten, ik zei nog tot over een uur dan. Halverwege de trappen is er een prachtige bank voor mij neergezet en natuurlijk ben ik niet zo onbeleefd om er aan voorbij te gaan zonder mijn brede basis daar even op te parkeren. Ik ga verder en blijk twee minuten na Mike boven te staan. We drinken weer wat en gaan samen het pad af naar de auto.
Intussen is het 1 uur geweest en beginnen de magen weer te knorren. De ene weg heeft geen enkele eettent, hoe is het mogelijk en pas op een snelweg vinden we direct voor in een dorpje een houten bouwkeet met alweer een BBQ pit erin. Baby's BBQ, we stoppen en komen bij een leuke tent terecht en natuurlijk weer fantastisch eten. Mijn vraag om mayonaise bij de friet wordt met groot ongeloof en gruwel bekeken maar ik krijg het toch. Mike laat zich over halen om bij zijn zoveelste veel te grote hamburger een garbage fries (frietje vuilnisbak) te bestellen. De garbage fries zitten in een bakje met gesmolten kaas, galapeno peppers, uien en chili con carne, de friet is verder wel normaal. Het is ongelofelijk maar hij eet het nog bijna allemaal op ook !
We gaan nu richting interstate en drukte op weg naar Atlanta. Na een tijdje neem ik het stuur over zodat Mike zijn ogen even dicht kan doen. Ik tref het niet want het begint heel hard te waaien en de weg gaat telkens op en neer. Op een gegeven moment zit ik op een 8 baans snelweg (en nog 8 banen tegengestelde richting) en haal ik en vreemd soort vrachtwagentje in met tralies voor de ramen. State prison staat erop en hier zitten de mannen in die langs de snelweg werken. Dan komt de kruising die we moeten hebben en die is echt enorm, met allemaal viaducten, borden en vooral veel auto's en vrachtwagens. Hierna moeten we er snel af en ik maak Mike wakker om een paar extra ogen te hebben. Gelukkig gaat alles heel soepel en staan we rond 5 uur bij ons motel. Het is vergane glorie maar wel schoon en.... ik kan in het bed slapen ! Yehaw !
We moeten de was gaan draaien en dat moet in een naast gelegen motel gebeuren. Uh, heb je ooit een film gezien van een verlopen motel met roestige, stoffige spullen ? Dat en dan nog wat erger maar de mensen zijn er vriendelijk en de wasmachines doen hun werk. We zitten samen in het washok en het lijkt wel een sauna, zo heet en benauwd. Na een tijdje gaat het regenen, harder regenen en gewoon weg stormen met onweer. De hele parkeerplaats staat binnen no time blank. het koelt heerlijk af en na een uur zijn we klaar om te gaan eten. Het tentje dat ik via tripadvisor had gevonden kunnen we niet vinden dus stoppen we bij een diner die pas een maand open is. Het eten is er goed en veel te veel.
Nu zijn we op de kamer en hebben de strijk al achter de rug. Met een bakkie koffie en thee zitten we nu tv te kijken en ik intussen deze blog te typen. Er wacht me een fantastisch bedje !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten