We staan vandaag eens lekker laat op, een beetje een relax dag. Rond 9 uur gaan we ontbijten en het ontbijtbuffet is dit keer wel erg uitgebreid en goed verzorgd. Na enige tijd komt er een dame aan die, zoals ze zelf zegt, zelfs tegen een deurknop zou praten als het wat terug zou zeggen. Het is een geweldige Amerikaanse en we raken met elkaar aan de praat over de tafeltjes heen. Ze heeft en heel interessant leven en dat vinden we altijd leuk om te horen. Pas na 10-en gaan we uit de ontbijtruimte weg nadat we haar een paar klompjes hebben gegeven uit Nederland.
We rijden tot ver buiten naast gelegen dorp Bryson City naar Nantahala Oudoor Center om te kijken of Mike hier kan kayakken op een white water rivier. Ja, dat kan om 2 uur. We hebben dus nog even en rijden een stukje terug naar de voet van de Smokey Mountains om nog even 400 meter heuvel op te gaan lopen. Ondanks de hitte, slechte wandelschoenen, extra vakantiegewicht en een compleet gebrek aan conditie vind ik zelf dat ik dat toch aardig snel heb gelopen. De waterval die aan de top te zien is, is schattig en de klim wel waard. Wij zijn de enige twee die boven zijn en genieten even van het uitzicht en de enorme rust. Als we terug lopen, lekker naar beneden, komen we wel 4 koppels tegen. Wat een geluk weer dat we er even alleen waren. Intussen blijkt Mike's waterdichte camera bijna zonder batterijen te zitten. We besluiten dan om deze snel even op de lader te gaan leggen in het hotel. We gaan nog even tanken onderweg en stuiten op een Schotse dame achter de kassa, alweer een gezellig gesprekje en dan nemen we ook maar gelijk een " lunchbroodje". Twee hotdogs voor 2 dollar ! Dat is dan nog geen 80 cent per hotdog en we hebben weer gegeten.
Als we weer terug zijn bij het Nantahala outdoor center blijkt Mike ontzettend veel geluk te hebben. Hij is de enige die een kayak tocht wil doen met een gids en krijgt dus privé tripje ! Hij wordt in een zwemvest gestopt die erg strak dicht moet omdat de gids hem aan de banden van zijn zwemvest in de kayak moet trekken mocht hij besluiten te gaan zwemmen. Na een instructie video worden we 8 mijl stroomopwaarts gebracht. Ik ga dan wel niet mee kayakken maar mag wel met de bus mee en maak daar wat foto's van mijn hunny. Ik ga met een gezellige buschauffeur mee terug naar het centrum en ga daar een boekje lezen tot Mike weer terug is.
Als ik activiteit hoor op het water ga ik snel kijken maar dan is hij al uit de kayak en uit het water. Hij is klets klieder nat maar is niet uit de boot gevallen ! Hij heeft helemaal alleen de 8 mijl lange rivier met witte kolkende golven gekayakt en vond het helemaal geweldig ! Gelukkig heeft hij er wat foto's van gemaakt zodat ik ook kan meegenieten. Het is een fantastische ervaring en gaat nu in Nederland ook een kayak kopen omdat hij een natuurtalent blijkt te zijn. Door het vliegvissen en surfen kan hij het water lezen en dat is ook de truc van kayakken.
Mike heeft intussen erge honger maar drijft zijn kleren uit. Van tevoren vroeg ik hem nog of we geen droge kleding mee moesten nemen maar dat hoefde niet want natte kleding zou nog bijdragen aan de ervaring. Met drie plastic tasjes op de autozitting rijden we een half uur terug naar het hotel. De buschauffeur had me een goed Mexicaans restaurant aangeraden, ook in Bryson, en dus gingen we weer een half uur de weg terug om te gaan eten. Voor een Amerikaan is dat volkomen normaal, een stuk rijden om te gaan eten. Het eten blijkt goed te zijn en mijn hunny smult zijn bordje en de helft van mijn bordje helemaal op. Zo, die had echt honger !
Nu zitten we lekker in onze suite en kijkt Mike wat TV en ik ga zo mijn " o zo spannende" bouquet reeks boekje uitlezen, hopelijk loopt het goed af..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten