Het was een super lekker hotel dat we hadden. Een bed met dekbedden en groot. Helaas weer op de grond geslapen maar dat mocht de pret niet drukken. Na de onweersbui van gisterenavond is het wat heiig vanochtend maar de temperatuur is alweer rond de 20 graden. Mike wil een paar open schoenen want die loopt nog steeds op zijn gympen met badstof sneaker sokken en zijn voeten branden zo ongeveer zijn schoenen uit overdag.
In ieder hotel zijn er altijd bakken met folders van allerlei winkels, restaurants of dingen die je kunt doen. Een enorme schoenwinkel was dan ook snel gevonden. Er zijn zo'n 7000 paar mannen schoenen in de winkel en ca. 45.000 ! damesschoenen. Helaas vond Mike zijn maat niet in de schoenen waar hij zijn zinnen op had gezet. Dus op naar de tegenovergelegen Mall die nog steeds niet open blijkt te zijn. Het is nog geen 10 uur in de morgen en dan is alles nog zo ongeveer dicht. We besluiten alvast richting volgende bestemming te gaan en bij de eerste de beste kruising staat een jonge lifter. Hij wil graag onze richting op dus hopsakee achterbank leeg en instappen. Het is alweer een jongen die de Apalachian trail aan het lopen is.
Ik vraag hem of hij er bij de snelweg uit wil waar wij via een dirtroad (zandpad) door het nationale park heen gaan of dat hij dat ook wil uitzitten en pas op de eindbestemming wil uitstappen. Hij is heel beleefd en wil heel erg graag met ons door het Nationale Park rijden. Hij is zelfs enthousiast dat we niet over de snelweg gaan.
Als we dan van de snelweg afgaan wijs ik Mike via hele kleine bordjes en met een beetje geluk direct de goede bergweg op. Deze weg staat bijna op geen enkele kaart en ik had het overgeschreven van een reisverslag van een andere Nederlandse vakantieganger die het een erg mooie route vond.
Na een tijdje lijkt het wel of deze weg dood gaat lopen ergens boven in de bergen. We stoppen ergens waar een klein watervalletje is en dan kijkt onze lifter even op zijn mobiele navigatie systeem. Hij is verbaast maar het blijkt inderdaad een doorgaande weg helemaal door de bergen te zijn. Leuk. Inmiddels houden we iemand aan en die bekijk ook mijn kaart met grote verbazing maar wenst ons veel succes. De route is heel erg mooi en de weg van zand loopt rond en rond langs enorm hoge bomen en diepe afgronden. Gelukkig word ik wat afgeleid door het geklets van de heren in de auto en valt mijn hoogtevrees niet op. Stiekem hoop ik natuurlijk op een beer maar die zien we niet wel eekhoorntjes en een variant van eekhoorntjes die wij niet kennen. Ook een Possum zien maar die is dood en de gier die we later zien zal hem zo wel opeten.
Via internet weet ik dat op het einde van de 70 mijl lange weg door de bergen ergens een afzichtelijke houten hut moet staan waar je geweldig kunt eten. Als we de bergen uit zijn kijken we met z'n drieën of we hem zien maar helaas. Mike stopt bij een man op een bankje en die wijst beleefd achter onze auto. ja, daar aan de overkant op een soort veldje staat het hutje, ernaast een overdekte plaats met verschillende picknick sets. Gelukkig is het eten er goed want we hadden wel honger. Onze lifter trakteren we ook maar want die reizen altijd op een klein budgetje en hij is er blij mee. Beleefde jongen. Wij zetten hem even later midden in het dorp af bij de weg die verder noordwaarts gaat en blijken tegenover ons eigen hotel te staan.
We checken in en gaan eerst even afkoelen in het binnen en buitenzwembad. Ze hebben ook een hottub maar daar is het niet in uit te houden, veel te warm. Na een snelle douche gaan we naar een outlet centrum in het nabij gelegen dorp en daar vinden we dan eindelijk open schoenen voor Mike, precies die hij graag wilde hebben. Daarna doen we en rondje midget golf dat zoveel leuker is om te doen dan die saaie banen in Nederland. We worden met een treintje naar boven gebracht en vandaar golf je dan diverse banen naar beneden. Intussen kom je door grotten, over hoge houten bruggen en langs een ca 15 meter hoge waterval. Het is nog snikheet maar dat is niet de reden dat ik won van Mike, ik heb de Orlando golfmaster gewoon verslagen ! Toen we klaar waren werd er gevraagd op welke banen we hole in one hadden en toen bleek dat Mike nog een gratis rondje had gewonnen.
We wilden eerste wat eten en de man van de midgetgolf adviseerde ons bij de buren te gaan eten; Alamo steakhouse. Een enorme grote eettent waar de parkeerplaats helemaal vol stond maar we mochten direct aan tafel. We bestelde allebei eerst een soepje en daarna heb ik dan eindelijk gewone, goed gekookte, niet gepaneerde broccoli gegeten en lekkere rijst ook nog. Toch was het weer veel te veel en heb ik wat laten staan. Mike ging niet voor een steak maar voor, surprise, surprise een hamburger. Nu stond er op de kaart THE hamburger en wat dat inhield werd snel duidelijk toen we hem zagen. Een hamburger van een pond gehakt op een broodje (formaat mega) met veel zoute friet ernaast. Nee, hij kon hem niet op. Een doggybag willen we ook niet dus driekwart gaat de vuilnisbak in. Zonde, maar het was echt te veel, zeker na die soep.
Ook het tweede rondje golf wordt door mij gewonnen, met 8 punten verschil nog wel ! Ik moet het even vastleggen want meestal wint Mike en dat moet ik dan de verdere vakantie horen. Nu is het kwart voor 10 en is mijn bedje op de grond alweer gemaakt. Ben benieuwd hoe Mike ligt vannacht want dit bed lijkt wel op een hangmat als hij er op zijn rug in ligt ! Tot morgen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten